Jó 31
1 Fiz concerto com os meus olhos: como pois attentaria n'uma virgem?
Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?
2 Porque qual seria a parte de Deus de cima? ou a herança do Todo-poderoso para mim desde as alturas?
Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?
3 Porventura não é a perdição para o perverso, o desastre para os que obram iniquidade?
Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?
4 Ou não vê elle os meus caminhos, e não conta todos os meus passos?
Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?
5 Se andei com vaidade, e se o meu pé se apressou para o engano
Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;
6 (Pese-me em balanças fieis, e saberá Deus a minha sinceridade),
To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.
7 Se os meus passos se desviavam do caminho, e se o meu coração segue os meus olhos, e se ás minhas mãos se apegou coisa alguma,
Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;
8 Então semeie eu e outro coma, e seja a minha descendencia arrancada até á raiz.
Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.
9 Se o meu coração se deixou seduzir por uma mulher, ou se eu armei traições á porta do meu proximo,
Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;
10 Então môa minha mulher para outro, e outros se encurvem sobre ella.
To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.
11 Porque é uma infamia, e é delicto pertencente aos juizes.
[Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;
12 Porque fogo é que consomem até á perdição, e desarreigaria toda a minha renda.
To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.
13 Se desprezei o direito do meu servo ou da minha serva, quando elles contendiam comigo,
Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;
14 Então que faria eu quando Deus se levantasse? e, inquirindo a causa, que lhe responderia?
Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?
15 Aquelle que me fez no ventre não o fez tambem a elle? ou não nos formou do mesmo modo na madre?
Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?
16 Se retive o que os pobres desejavam, ou fiz desfallecer os olhos da viuva,
Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;
17 Ou só comi o meu bocado, e o orphão não comeu d'elle
Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;
18 (Porque desde a minha mocidade cresceu comigo como com seu pae, e o guiei desde o ventre de minha mãe),
(Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);
19 Se a alguem vi perecer por falta de vestido, e ao necessitado por não ter coberta,
Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;
20 Se os seus lombos me não abençoaram, se elle não se aquentava com as pelles dos meus cordeiros,
Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;
21 Se eu levantei a minha mão contra o orphão, porquanto na porta via a minha ajuda,
Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;
22 Então caia do hombro a minha espadoa, e quebre-se o meu braço do osso.
Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.
23 Porque o castigo de Deus era para mim um assombro, e eu não podia supportar a sua alteza.
Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].
24 Se no oiro puz a minha esperança, ou disse ao oiro fino: Tu és a minha confiança;
Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;
25 Se me alegrei de que era muita a minha fazenda, e de que a minha mão tinha alcançado muito;
Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;
26 Se olhei para o sol, quando resplandecia, ou para a lua, caminhando gloriosa,
Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;
27 E o meu coração se deixou enganar em occulto, e a minha bocca beijou a minha mão,
A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;
28 Tambem isto seria delicto pertencente ao juiz: pois assim negaria a Deus que está em cima.
I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.
29 Se me alegrei da desgraça do que me tem odio, e se eu exultei quando mal o achou
Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;
30 (Tambem não deixei peccar o meu paladar, desejando a sua morte com maldição),
(Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);
31 Se a gente da minha tenda não disse: Ah, quem nos désse da sua carne! nunca nos fartariamos d'ella:
Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.
32 O estrangeiro não passava a noite na rua; as minhas portas abria ao viandante.
Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.
33 Se, como Adão, encobri as minhas transgressões, occultando o meu delicto no meu seio;
Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;
34 Porque eu temia a grande multidão, e o desprezo das familias me apavoraria, e eu me calaria, e não sairia da porta.
Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?
35 Ah quem me dera um que me ouvisse! eis que o meu intento é que o Todo-poderoso me responda, e que o meu adversario escreva um livro.
Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.
36 Por certo que o levaria sobre o meu hombro, sobre mim o ataria por corôa.
Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?
37 O numero dos meus passos lhe mostraria: como principe me chegaria a elle.
Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.
38 Se a minha terra clamar contra mim, e se os seus regos juntamente chorarem,
Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;
39 Se comi a sua novidade sem dinheiro, e suffoquei a alma dos seus donos,
Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;
40 Por trigo me produza cardos, e por cevada joio. Acabaram-se as palavras de Job.
Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.
