Psalmów 78

1 Pieśń pouczająca. Asafa. Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.

Pieśń pouczająca. Asafa. Słuchaj, mój ludu, mego prawa, nakłońcie uszu ku słowom moich ust.

2 Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;

Otworzę moje usta do przypowieści, opowiem starodawne tajemnice;

3 Cośmy słyszeli i poznali i [co] nam opowiadali nasi ojcowie.

Cośmy słyszeli i poznali i [co] nam opowiadali nasi ojcowie.

4 Nie zataimy [tego] przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił.

Nie zataimy [tego] przed ich synami, opowiemy przyszłemu pokoleniu o chwale PANA, o jego mocy i cudach, które czynił.

5 Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;

Ustanowił bowiem świadectwo w Jakubie, nadał prawo w Izraelu i nakazał naszym ojcom, aby je oznajmiali swoim synom;

6 Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali [je] swoim synom;

Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się urodzą; aby powstawszy, przekazywali [je] swoim synom;

7 Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;

Żeby pokładali w Bogu nadzieję i nie zapominali o dziełach Boga, lecz strzegli jego przykazań;

8 Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.

Żeby nie byli, jak ich ojcowie, pokoleniem opornym i nieposłusznym; pokoleniem, które nie przygotowało swego serca i którego duch nie był wierny Bogu.

9 Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.

Synowie Efraima, uzbrojeni i wyposażeni w łuki, w dniu bitwy wycofali się.

10 [Bo] nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.

[Bo] nie strzegli przymierza Boga i nie chcieli postępować według jego prawa.

11 Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.

Zapomnieli o jego dziełach i cudach, które im ukazał.

12 Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.

Przed ich ojcami czynił cuda w ziemi Egiptu, na polu Soanu.

13 Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.

Rozdzielił morze i przeprowadził ich, i sprawił, że wody stanęły jak wał.

14 Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.

Prowadził ich w obłoku za dnia, a całą noc w blasku ognia.

15 Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.

Rozszczepił skały na pustyni i napoił ich jakby z wielkich głębin.

16 Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.

Wydobył strumienie ze skały i sprawił, że wody płynęły jak rzeki.

17 Lecz [oni] jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;

Lecz [oni] jeszcze więcej grzeszyli przeciwko niemu i pobudzili do gniewu Najwyższego na pustyni;

18 I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.

I wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając pokarmu według swego pragnienia.

19 I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?

I mówili przeciwko Bogu tymi słowy: Czy Bóg może zastawić stół na tej pustyni?

20 Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?

Oto uderzył w skałę i wypłynęły wody, i wezbrały strumienie; czy będzie mógł też dać chleb? Czy przygotuje mięso swemu ludowi?

21 Gdy PAN [to] usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;

Gdy PAN [to] usłyszał, rozgniewał się i ogień zapłonął przeciw Jakubowi, i gniew wybuchnął przeciw Izraelowi;

22 Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;

Bo nie uwierzyli Bogu i nie zaufali jego zbawieniu;

23 Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.

Choć rozkazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.

24 I zesłał im [jak] deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.

I zesłał im [jak] deszcz mannę do jedzenia, i zboże z nieba im dał.

25 Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.

Człowiek jadł chleb anielski; zesłał im pokarm do syta.

26 Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.

Wzbudził na niebie wiatr ze wschodu i sprowadził swą mocą wiatr południowy.

27 Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.

Zesłał im mięso jak pył i ptactwo skrzydlate jak piasek morski.

28 Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.

Spadło ono pośrodku ich obozu, wokół ich namiotów.

29 Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.

Jedli i w pełni się nasycili; dał im, czego pragnęli.

30 [A gdy] jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, [gdy] jeszcze pokarm był w ich ustach;

[A gdy] jeszcze nie zaspokoili swego pragnienia, [gdy] jeszcze pokarm był w ich ustach;

31 Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.

Spadł na nich gniew Boży i zabił ich tłustych, a znakomitszych z Izraela powalił.

32 Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;

Mimo to nadal grzeszyli i nie wierzyli jego cudom;

33 Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.

Dlatego sprawił, że ich dni przemijały w marności, a ich lata – w trwodze.

34 Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;

Gdy ich zabijał, szukali go; nawracali się i o świcie szukali Boga;

35 Przypominali sobie, że Bóg [jest] ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;

Przypominali sobie, że Bóg [jest] ich skałą, że Bóg Najwyższy – ich Odkupicielem;

36 Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;

Pochlebiali mu jednak swoimi ustami i okłamywali go swym językiem;

37 A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.

A ich serce nie było przed nim szczere i nie byli wierni jego przymierzu.

38 On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał [ich]; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;

On jednak, będąc miłosiernym, przebaczał ich nieprawości i nie wytracał [ich]; często odwracał swój gniew i nie pobudzał całej swej zapalczywości;

39 Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.

Bo pamiętał, że są ciałem; wiatrem, który ulatuje i nie wraca.

40 Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni [i] zasmucali go na pustkowiu!

Jak często pobudzali go do gniewu na pustyni [i] zasmucali go na pustkowiu!

41 Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.

Odwracali się i wystawiali Boga na próbę, i stawiali granice Świętemu Izraela.

42 Nie pamiętali jego ręki [ani] dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;

Nie pamiętali jego ręki [ani] dnia, w którym ich wybawił z utrapienia;

43 Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;

Gdy czynił swe znaki w Egipcie i swe cuda na polu Soanu;

44 Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli [z nich] pić.

Gdy zamienił w krew ich rzeki i ich strumienie, tak że nie mogli [z nich] pić.

45 Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;

Zesłał na nich rozmaite muchy, aby ich kąsały, i żaby, aby ich niszczyły;

46 I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.

I dał robactwu ich plony, a ich pracę szarańczy.

47 Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.

Zniszczył gradem ich winorośle, a sykomory szronem.

48 Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada [na pastwę] błyskawic.

Ich bydło wydał na pastwę gradu, a ich stada [na pastwę] błyskawic.

49 Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.

Wylał na nich żar swojego gniewu, zapalczywość, oburzenie i udrękę, zesławszy na nich złych aniołów.

50 Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;

Otworzył drogę dla swego gniewu, nie zachował ich duszy od śmierci, a ich życie wydał zarazie;

51 Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny [ich] mocy w namiotach Chama;

Wytracił wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny [ich] mocy w namiotach Chama;

52 Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.

Ale swój lud wyprowadził jak owce i wiódł ich po pustyni jak stado.

53 Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;

Prowadził ich bezpiecznie, tak że się nie lękali, a ich wrogów przykryło morze;

54 I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.

I przyprowadził ich do swej świętej granicy; do góry, którą nabyła jego prawica.

55 Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.

Wypędził przed nimi narody, sznurem wyznaczył im dziedzictwo, żeby pokolenia Izraela mieszkały w swoich namiotach.

56 Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.

Oni jednak wystawiali na próbę i pobudzali do gniewu Boga Najwyższego, i nie strzegli jego świadectw.

57 Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.

Lecz odwrócili się i postępowali przewrotnie jak ich ojcowie, schodzili z drogi jak łuk zawodny.

58 Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.

Pobudzali go bowiem do gniewu przez swe wyżyny i rzeźbionymi posągami wzbudzali jego zazdrość.

59 Gdy Bóg [to] usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.

Gdy Bóg [to] usłyszał, rozgniewał się i wielce wzgardził Izraelem.

60 I opuścił przybytek w Szilo; namiot, [który] rozbił wśród ludzi;

I opuścił przybytek w Szilo; namiot, [który] rozbił wśród ludzi;

61 I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.

I oddał w niewolę swoją moc i swoją chwałę w ręce wroga.

62 Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.

Wydał swój lud pod miecz i rozgniewał się na swoje dziedzictwo.

63 Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.

Ich młodzieńców pochłonął ogień, a ich dziewic nie wydano za mąż.

64 Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.

Ich kapłani padli od miecza, a ich wdowy nie lamentowały.

65 Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.

Lecz potem Pan ocknął się jak ze snu, jak mocarz wykrzykujący od wina.

66 I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.

I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą.

67 Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;

Ale choć wzgardził namiotem Józefa i pokolenia Efraima nie wybrał;

68 Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.

Jednak wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.

69 I zbudował swoją świątynię jak wysoki [pałac]; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.

I zbudował swoją świątynię jak wysoki [pałac]; jak ziemię, którą ugruntował na wieki.

70 Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;

Wybrał też Dawida, swego sługę; wziął go z owczych zagród;

71 Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.

Przywołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], aby pasł Jakuba, jego lud, i Izraela, jego dziedzictwo.

72 A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.

A on ich pasł w prawości swego serca i prowadził ich roztropną ręką.