Psalmów 44

1 Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.

2 Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.

3 Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.

4 Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.

5 Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.

6 Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;

7 Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.

8 Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. (Sela)

9 [Teraz] jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.

10 Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.

11 Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.

12 Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.

13 Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.

14 Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.

15 Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;

16 Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.

17 To wszystko nas spotkało, a [jednak] nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.

18 Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;

19 Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.

20 Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;

21 Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.

22 Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.

23 Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

24 Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?

25 Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.

26 Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.