Łukasza 18
1 Opowiedział im też przypowieść [o tym], że zawsze należy się modlić i nie ustawać;
Глаголаше же и притчу к ним, како подобает всегда молитися и не стужати (си),
2 Mówiąc: W pewnym mieście był sędzia, który Boga się nie bał i z człowiekiem się nie liczył.
глаголя: судия бе некий в некоем граде, Бога не бояся и человек не срамляяся.
3 Była też w tym mieście wdowa, która przychodziła do niego i mówiła: Pomścij moją [krzywdę] na moim przeciwniku.
Вдова же некая бе во граде том: и прихождаше к нему, глаголющи: отмсти мене от соперника моего.
4 On przez długi czas nie chciał, lecz potem powiedział sobie: Chociaż Boga się nie boję i z człowiekiem się nie liczę;
И не хотяше на долзе времени. Последи же рече в себе: аще и Бога не боюся, и человек не срамляюся:
5 To jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, pomszczę jej [krzywdę], aby już nie przychodziła i nie zadręczała mnie.
но зане творит ми труды вдовица сия, отмщу ея: да не до конца приходящи застоит мене.
6 I powiedział Pan: Słuchajcie, co mówi niesprawiedliwy sędzia.
Рече же Господь: слышите, что судия неправды глаголет?
7 A Bóg, czy nie pomści [krzywdy] swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż długo zwleka w ich [sprawie]?
Бог же не имать ли сотворити отмщение избранных Своих, вопиющих к Нему день и нощь, и долготерпя о них?
8 Mówię wam, że szybko pomści ich [krzywdę]. Lecz czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?
Глаголю вам, яко сотворит отмщение их вскоре: обаче Сын Человеческий пришед убо обрящет ли (си) веру на земли?
9 Powiedział też do tych, którzy ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innych mieli za nic, taką przypowieść:
Рече же и ко другим уповающым собою, яко суть праведницы, и уничижающым прочих, притчу сию:
10 Dwóch ludzi weszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik.
человека два внидоста в церковь помолитися: един фарисей, а другий мытарь.
11 Faryzeusz stanął i tak się w sobie modlił: Dziękuję ci, Boże, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy albo jak i ten celnik.
Фарисей же став, сице в себе моляшеся: Боже, хвалу Тебе воздаю, яко несмь якоже прочии человецы, хищницы, неправедницы, прелюбодее, или якоже сей мытарь:
12 Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co mam.
пощуся двакраты в субботу, десятину даю всего елико притяжу.
13 A celnik, stojąc z daleka, nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłosierny mnie grzesznemu.
Мытарь же издалеча стоя, не хотяше ни очию возвести на небо: но бияше перси своя, глаголя: Боже, милостив буди мне грешнику.
14 Mówię wam, że raczej ten odszedł do swego domu usprawiedliwiony, a nie tamten. [Każdy] bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.
Глаголю вам, яко сниде сей оправдан в дом свой паче онаго: яко всяк возносяйся смирится, смиряяй же себе вознесется.
15 Przynoszono też do niego niemowlęta, aby je dotknął. Lecz uczniowie, widząc to, gromili ich.
Приношаху же к Нему и младенцы, да их коснется: видевше же ученицы запретиша им.
16 Ale Jezus przywołał ich i powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Do takich bowiem należy królestwo Boże.
Иисус же призвав их, глагола: оставите детей приходити ко Мне и не браните им: таковых бо есть Царствие Божие:
17 Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, nie wejdzie do niego.
аминь бо глаголю вам: иже аще не приимет Царствия Божия яко отроча, не имать внити в не.
18 I zapytał go pewien dostojnik: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne? (aiōnios g166)
И вопроси Его некий князь, глаголя: Учителю благий, что сотворив, живот вечный наследствую? (aiōnios g166)
19 A Jezus mu odpowiedział: Dlaczego nazywasz mnie dobrym? Nikt [nie jest] dobry, tylko jeden – Bóg.
Рече же ему Иисус: что Мя глаголеши блага? Никтоже благ, токмо един Бог:
20 Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie dawaj fałszywego świadectwa, czcij swego ojca i swoją matkę.
заповеди веси: не прелюбы твори, не убий, не укради, не лжесвидетелствуй, чти отца твоего и матерь твою.
21 A on odpowiedział: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości.
Он же рече: вся сия сохраних от юности моея.
22 Gdy Jezus to usłyszał, powiedział do niego: Jednego ci jeszcze brakuje. Sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za mną.
Слышав же сия Иисус рече ему: еще единаго не докончал еси: вся, елика имаши, продаждь и раздай нищым: и имети имаши сокровище на небеси: и гряди вслед Мене.
23 A on, usłyszawszy to, ogromnie się zasmucił, bo był bardzo bogaty.
Он же слышав сие, прискорбен бысть: бе бо богат зело.
24 Kiedy Jezus zobaczył go bardzo zasmuconego, powiedział: Jakże trudno tym, którzy mają pieniądze, wejść do królestwa Bożego!
Видев же его Иисус прискорбна бывша, рече: како не удобь имущии богатство в Царствие Божие внидут:
25 Łatwiej bowiem jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego.
удобее бо есть вельбуду сквозе иглине ушы проити, неже богату в Царствие Божие внити.
26 Wtedy ci, którzy to słyszeli, mówili: Któż więc może być zbawiony?
Реша же слышавшии: то кто может спасен быти?
27 A on odpowiedział: Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga.
Он же рече: невозможная у человек возможна суть у Бога.
28 Wówczas Piotr powiedział: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za tobą.
Рече же Петр: се, мы оставихом вся и по Тебе идохом.
29 On zaś im odpowiedział: Zaprawdę powiadam wam, że nie ma nikogo, kto by opuścił dom, rodziców lub braci, żonę lub dzieci dla królestwa Bożego;
Он же рече им: аминь глаголю вам, яко никтоже есть, иже оставит дом, или родители, или братию, или сестры, или жену, или чада, Царствия ради Божия,
31 Potem wziął ze sobą dwunastu i powiedział do nich: Oto idziemy do Jerozolimy i wypełni się wszystko, co zostało napisane przez proroków o Synu Człowieczym.
Поемь же обанадесяте ученики Своя, рече к ним: се, восходим во Иерусалим, и скончаются вся писанная пророки о Сыне Человечесте:
32 Będzie bowiem wydany poganom, wyśmiany, zelżony i opluty;
предадят бо Его языком и поругаются Ему, и укорят Его и оплюют Его,
33 Ubiczują go i zabiją, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie.
и бивше убиют Его: и в третий день воскреснет.
34 Lecz oni nic z tego nie zrozumieli. Te słowa były przed nimi zakryte i nie wiedzieli, o czym była mowa.
И тии ничесоже от сих разумеша: и бе глаголгол сей сокровен от них, и не разумеваху глаголголемых.
35 A gdy zbliżał się do Jerycha, pewien ślepiec siedział przy drodze i żebrał.
Бысть же егда приближишася во Иерихон, слепец некий седяше при пути прося:
36 A usłyszawszy przechodzący tłum, pytał, co się dzieje.
слышав же народ мимоходящь, вопрошаше: что убо есть се?
37 I powiedziano mu, że przechodzi Jezus z Nazaretu.
Поведаша же ему, яко Иисус Назарянин мимоходит.
38 Wtedy zawołał: Jezusie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!
И возопи, глаголя: Иисусе Сыне Давидов, помилуй мя.
39 Lecz ci, którzy szli z przodu, gromili go, aby milczał. On jednak jeszcze głośniej wołał: Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!
И предидущии прещаху ему, да умолчит: он же паче множае вопияше: Сыне Давидов, помилуй мя.
40 Wtedy Jezus zatrzymał się i kazał go przyprowadzić do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go:
Став же Иисус повеле привести его к Себе. Приближшуся же ему к Нему, вопроси его,
41 Co chcesz, abym ci uczynił? A on odpowiedział: Panie, żebym przejrzał.
глаголя: что хощеши, да ти сотворю? Он же рече: Господи, да прозрю.
42 Jezus mu powiedział: Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła.
Иисус же рече ему: прозри: вера твоя спасе тя.
43 Zaraz też odzyskał wzrok i szedł za nim, wielbiąc Boga. A wszyscy ludzie, widząc to, oddawali chwałę Bogu.
И абие прозре, и вслед Его идяше, славя Бога. И вси людие видевше воздаша хвалу Богови.
