Łukasza 18
1 Opowiedział im też przypowieść [o tym], że zawsze należy się modlić i nie ustawać;
AND he spake a parable unto them to this end, that men ought always to pray, and not to faint;
2 Mówiąc: W pewnym mieście był sędzia, który Boga się nie bał i z człowiekiem się nie liczył.
Saying, There was in a city a judge, which feared not God, neither regarded man:
3 Była też w tym mieście wdowa, która przychodziła do niego i mówiła: Pomścij moją [krzywdę] na moim przeciwniku.
And there was a widow in that city; and she came unto him, saying, Avenge me of mine adversary.
4 On przez długi czas nie chciał, lecz potem powiedział sobie: Chociaż Boga się nie boję i z człowiekiem się nie liczę;
And he would not for a while: but afterward he said within himself, Though I fear not God, nor regard man;
5 To jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, pomszczę jej [krzywdę], aby już nie przychodziła i nie zadręczała mnie.
Yet because this widow troubleth me, I will avenge her, lest by her continual coming she weary me.
6 I powiedział Pan: Słuchajcie, co mówi niesprawiedliwy sędzia.
And the Lord said, Hear what the unjust judge saith.
7 A Bóg, czy nie pomści [krzywdy] swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż długo zwleka w ich [sprawie]?
And shall not God avenge his own elect, which cry day and night unto him, though he bear long with them?
8 Mówię wam, że szybko pomści ich [krzywdę]. Lecz czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?
I tell you that he will avenge them speedily. Nevertheless when the Son of man cometh, shall he find faith on the earth?
9 Powiedział też do tych, którzy ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innych mieli za nic, taką przypowieść:
And he spake this parable unto certain which trusted in themselves that they were righteous, and despised others:
10 Dwóch ludzi weszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik.
Two men went up into the temple to pray; the one a Pharisee, and the other a publican.
11 Faryzeusz stanął i tak się w sobie modlił: Dziękuję ci, Boże, że nie jestem jak inni ludzie, zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy albo jak i ten celnik.
The Pharisee stood and prayed thus with himself, God, I thank thee, that I am not as other men are, extortioners, unjust, adulterers, or even as this publican.
12 Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co mam.
I fast twice in the week, I give tithes of all that I possess.
13 A celnik, stojąc z daleka, nie chciał nawet oczu podnieść ku niebu, ale bił się w piersi, mówiąc: Boże, bądź miłosierny mnie grzesznemu.
And the publican, standing afar off, would not lift up so much as his eyes unto heaven, but smote upon his breast, saying, God be merciful to me a sinner.
14 Mówię wam, że raczej ten odszedł do swego domu usprawiedliwiony, a nie tamten. [Każdy] bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.
I tell you, this man went down to his house justified rather than the other: for every one that exalteth himself shall be abased; and he that humbleth himself shall be exalted.
15 Przynoszono też do niego niemowlęta, aby je dotknął. Lecz uczniowie, widząc to, gromili ich.
And they brought unto him also infants, that he would touch them: but when his disciples saw it, they rebuked them.
16 Ale Jezus przywołał ich i powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Do takich bowiem należy królestwo Boże.
But Jesus called them unto him, and said, Suffer little children to come unto me, and forbid them not: for of such is the kingdom of God.
17 Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, nie wejdzie do niego.
Verily I say unto you, Whosoever shall not receive the kingdom of God as a little child shall in no wise enter therein.
18 I zapytał go pewien dostojnik: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne? (aiōnios g166)
And a certain ruler asked him, saying, Good Master, what shall I do to inherit eternal life? (aiōnios g166)
19 A Jezus mu odpowiedział: Dlaczego nazywasz mnie dobrym? Nikt [nie jest] dobry, tylko jeden – Bóg.
And Jesus said unto him, Why callest thou me good? none is good, save one, that is, God.
20 Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie dawaj fałszywego świadectwa, czcij swego ojca i swoją matkę.
Thou knowest the commandments, Do not commit adultery, Do not kill, Do not steal, Do not bear false witness, Honour thy father and thy mother.
21 A on odpowiedział: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości.
And he said, All these have I kept from my youth up.
22 Gdy Jezus to usłyszał, powiedział do niego: Jednego ci jeszcze brakuje. Sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za mną.
Now when Jesus heard these things, he said unto him, Yet lackest thou one thing: sell all that thou hast, and distribute unto the poor, and thou shalt have treasure in heaven: and come, follow me.
23 A on, usłyszawszy to, ogromnie się zasmucił, bo był bardzo bogaty.
And when he heard this, he was very sorrowful: for he was very rich.
24 Kiedy Jezus zobaczył go bardzo zasmuconego, powiedział: Jakże trudno tym, którzy mają pieniądze, wejść do królestwa Bożego!
And when Jesus saw that he was very sorrowful, he said, How hardly shall they that have riches enter into the kingdom of God!
25 Łatwiej bowiem jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego.
For it is easier for a camel to go through a needle’s eye, than for a rich man to enter into the kingdom of God.
26 Wtedy ci, którzy to słyszeli, mówili: Któż więc może być zbawiony?
And they that heard it said, Who then can be saved?
27 A on odpowiedział: Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga.
And he said, The things which are impossible with men are possible with God.
28 Wówczas Piotr powiedział: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za tobą.
Then Peter said, Lo, we have left all, and followed thee.
29 On zaś im odpowiedział: Zaprawdę powiadam wam, że nie ma nikogo, kto by opuścił dom, rodziców lub braci, żonę lub dzieci dla królestwa Bożego;
And he said unto them, Verily I say unto you, There is no man that hath left house, or parents, or brethren, or wife, or children, for the kingdom of God’s sake,
31 Potem wziął ze sobą dwunastu i powiedział do nich: Oto idziemy do Jerozolimy i wypełni się wszystko, co zostało napisane przez proroków o Synu Człowieczym.
Then he took unto him the twelve, and said unto them, Behold, we go up to Jerusalem, and all things that are written by the prophets concerning the Son of man shall be accomplished.
32 Będzie bowiem wydany poganom, wyśmiany, zelżony i opluty;
For he shall be delivered unto the Gentiles, and shall be mocked, and spitefully entreated, and spitted on:
33 Ubiczują go i zabiją, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie.
And they shall scourge him, and put him to death: and the third day he shall rise again.
34 Lecz oni nic z tego nie zrozumieli. Te słowa były przed nimi zakryte i nie wiedzieli, o czym była mowa.
And they understood none of these things: and this saying was hid from them, neither knew they the things which were spoken.
35 A gdy zbliżał się do Jerycha, pewien ślepiec siedział przy drodze i żebrał.
And it came to pass, that as he was come nigh unto Jericho, a certain blind man sat by the way side begging:
36 A usłyszawszy przechodzący tłum, pytał, co się dzieje.
And hearing the multitude pass by, he asked what it meant.
37 I powiedziano mu, że przechodzi Jezus z Nazaretu.
And they told him, that Jesus of Nazareth passeth by.
38 Wtedy zawołał: Jezusie, Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!
And he cried, saying, Jesus, thou Son of David, have mercy on me.
39 Lecz ci, którzy szli z przodu, gromili go, aby milczał. On jednak jeszcze głośniej wołał: Synu Dawida, zmiłuj się nade mną!
And they which went before rebuked him, that he should hold his peace: but he cried so much the more, Thou Son of David, have mercy on me.
40 Wtedy Jezus zatrzymał się i kazał go przyprowadzić do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go:
And Jesus stood, and commanded him to be brought unto him: and when he was come near, he asked him,
41 Co chcesz, abym ci uczynił? A on odpowiedział: Panie, żebym przejrzał.
Saying, What wilt thou that I shall do unto thee? And he said, Lord, that I may receive my sight.
42 Jezus mu powiedział: Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła.
And Jesus said unto him, Receive thy sight: thy faith hath saved thee.
43 Zaraz też odzyskał wzrok i szedł za nim, wielbiąc Boga. A wszyscy ludzie, widząc to, oddawali chwałę Bogu.
And immediately he received his sight, and followed him, glorifying God: and all the people, when they saw it, gave praise unto God.
