Hioba 32

1 A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;

Saka varume vatatu ava vakarega kupindura Jobho, nokuti akanga akarurama pakuona kwake.

2 Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.

Asi Erihu mwanakomana waBharakeri muBhuzi, wemhuri yaRami, akatsamwira Jobho zvikuru nokuda kwokuzviruramisira kwake panzvimbo yokuti zviitwe naMwari.

3 Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.

Akatsamwirawo kwazvo shamwari nhatu idzi, nokuti vakanga vashayiwa nzira yokupikisa nayo Jobho, kunyange vakanga vambomupa mhosva.

4 Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.

Zvino Erihu akanga ambomira kutaura naJobho nokuti ivo vaiva vakuru kwaari.

5 Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.

Asi paakaona kuti varume vatatu ava vakanga vasisinazve chokureva, hasha dzake dzakamuka.

6 I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.

Saka Erihu mwanakomana waBharakeri muBhuzi akati: “Ndiri muduku pamakore, uye imi muri vakuru; ndokusaka ndanga ndichitya, ndisingadi kukuudzai zvandinoziva.

7 Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.

Ndakafunga kuti, ‘Zera rinofanira kutaura; makore mazhinji anofanira kudzidzisa uchenjeri.’

8 Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.

Asi ndiwo mweya uri mumunhu, kufema kwaWamasimba Ose, kunomupa kunzwisisa.

9 Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.

Havazi vakuru bedzi vakachenjera, kana vatana chete vanganzwisisa zvakanaka.

10 Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.

“Naizvozvo ndinoti: Nditeererei; neniwo ndichakuudzai zvandinoziva.

11 Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.

Ndakambomirira pamaitaura, ndakateerera pfungwa dzenyu; pamakanga muchitsvaka mashoko,

12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;

ndakanyatsokuteererai. Asi hakuna mumwe wenyu akapwisa Jobho; hakuna pamuri akapindura mashoko ake zvinogutsa.

13 I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.

Regai kuti, ‘Tawana uchenjeri; regai Mwari amukonese, kwete munhu.’

14 Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.

Asi Jobho haana kunongedza mashoko ake kwandiri, uye handingamupinduri namashoko enyu.

15 Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.

“Vashamiswa uye havachina chokureva; vapererwa namashoko.

16 Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.

Ko, zvino ini ndingamirira here ivo zvavangonyarara, zvino zvavangomira ipapo vasina mhinduro?

17 Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.

Neniwo ndichava nechokutaura; neniwo ndichareva zvandinoziva.

18 Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.

Nokuti ndizere namashoko, uye mweya uri mandiri unondimanikidza;

19 Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.

mukati mangu ndafanana newaini iri muhomwe yakadzivirwa, sehomwe itsva dzewaini dzoda kuparuka.

20 Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.

Ndinofanira kutaura kuti ndirerukirwe; ndinofanira kushamisa muromo wangu ndigopindura.

21 Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.

Handina munhu wandichatsaura, uye handingabati kumeso munhu upi zvake;

22 Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.

nokuti dai ndaiva nyanzvi yokubata kumeso, Muiti wangu aizokurumidza kunditora.