Hioba 29

1 Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:

Ayup bayanini dawamlashturup mundaq dédi: —

2 Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;

«Ah, ehwalim ilgiriki aylardikidek bolsidi, Tengri mendin xewer alghan künlerdikidek bolsidi!

3 Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;

U chaghda Uning chirighi béshimgha nur chachqan, Uning yoruqluqi bilen qarangghuluqtin ötüp ketken bolattim!

4 Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;

Bu ishlar men qiran waqtimda, Yeni Tengri chédirimda manga sirdash [dost] bolghan waqitta bolghanidi!

5 Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;

Hemmige Qadir men bilen bille bolghan, Méning yash balilirim etrapimda bolghan;

6 Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

Méning basqan qedemlirim sériq maygha chömülgen; Yénimdiki tash men üchün zeytun may deryasi bolup aqqan;

7 Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.

Sheher derwazisigha chiqqan waqtimda, Keng meydanda ornum teyyarlan’ghanda,

8 Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.

Yashlar méni körüpla eyminip özlirini chetke alatti, Qérilar bolsa ornidin turatti,

9 Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.

Shahzadilermu geptin toxtap, Qoli bilen aghzini étiwalatti.

10 Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.

Aqsöngeklermu tinchlinip, Tilini tangliyigha chapliwalatti.

11 Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;

Qulaq sözümni anglisila, manga bext tileytti, Köz méni körsila manga yaxshi guwahliq béretti.

12 Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.

Chünki men manga himaye bol dep yélin’ghan ézilgüchilerni, Panahsiz qalghan yétim-yésirlarnimu qutquzup turattim.

13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.

Halak bolay dégen kishi manga bext tileytti; Men tul xotunning könglini shadlandurup naxsha yangratquzattim.

14 Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.

Men heqqaniyliqni ton qilip kiyiwaldim, U méni öz gewdisi qildi. Adaletlikim manga yépincha hem selle bolghan.

15 Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.

Men korgha köz bolattim, Tokurgha put bolattim.

16 Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.

Yoqsullargha ata bolattim, Manga natonush kishining dewasinimu tekshürüp chiqattim.

17 I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.

Men adaletsizning hinggayghan chishlirini chéqip tashlayttim, Oljisini chishliridin élip kétettim.

18 Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.

Hem: «Méning künlirim qumdek köp bolup, Öz uwamda rahet ichide ölimen» deyttim;

19 Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.

Hem: «Yiltizim sularghiche tartilip baridu, Shebnem pütün kéchiche shéximgha chapliship yatidu;

20 Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.

Shöhritim herdaim mende yéngilinip turidu, Qolumdiki oqyayim herdaim yéngi bolup turidu» deyttim.

21 Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.

Ademler manga qulaq salatti, kütüp turatti; Nesihetlirini anglay dep süküt ichide turatti.

22 Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.

Men gep qilghandin kéyin ular qayta gep qilmaytti, Sözlirim ularning üstige shebnem bolup chüshetti.

23 Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.

Ular yamghurlarni kütkendek méni kütetti, Kishiler [waqtida yaghqan] «kéyinki yamghur»ni qarshi alghandek sözlirimni aghzini échip ichetti!

24 [Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.

Ümidsizlen’ginide men ulargha qarap külümsireyttim, Yüzümdiki nurni ular yerge chüshurmeytti.

25 Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.

Men ulargha yolini tallap körsitip bérettim, Ularning arisida kattiwash bolup olturattim, Qoshunliri arisida turghan padishahdek yashayttim, Biraq buning bilen matem tutidighanlargha teselli yetküzgüchimu bolattim».