Hioba 29

1 Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:

Poleg tega je Job nadaljeval svojo prispodobo in rekel:

2 Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;

»Oh, da bi bil kakor v preteklih mesecih, kakor v dneh, ko me je Bog varoval,

3 Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;

ko je njegova sveča svetila nad mojo glavo in ko sem z njegovo svetlobo hodil skozi temo,

4 Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;

kakor sem bil v dneh svoje mladosti, ko je bila Božja skrivnost na mojem šotoru,

5 Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;

ko je bil Vsemogočni še z menoj, ko so bili moji otroci okoli mene,

6 Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

ko sem svoje korake umival z maslom in mi je skala izlivala reke olja,

7 Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.

ko sem šel ven k velikim vratom skozi mesto, ko sem svoj sedež pripravil na ulici!

8 Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.

Mladeniči so me videli in se skrili in ostareli so se vzdignili in stali.

9 Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.

Princi so zadržali govorjenje in na svoja usta položili svojo roko.

10 Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.

Plemiči so molčali in njihov jezik se je prilepil na nebo njihovih ust.

11 Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;

Ko me je uho zaslišalo, potem me je blagoslovilo in ko me je oko zagledalo, mi je dalo pričevanje,

12 Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.

ker sem osvobodil reveža, ki je jokal in osirotelega in tistega, ki ni imel nikogar, da mu pomaga.

13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.

Blagoslov tistega, ki je bil pripravljen, da umre, je prišel nadme. Vdovinemu srcu sem storil, da prepeva od radosti.

14 Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.

Nadel sem si pravičnost in ta me je oblekla. Moja sodba je bila kakor svečano oblačilo in diadem.

15 Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.

Bil sem oči slepemu in stopala hromemu.

16 Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.

Bil sem oče revnemu in zadevo, ki je nisem poznal, sem preiskal.

17 I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.

Zlomil sem čeljusti zlobnemu in izpulil plen iz njegovih zob.

18 Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.

Potem sem rekel: ›Umrl bom v svojem gnezdu in svoje dneve bom pomnožil kakor pesek.‹

19 Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.

Moja korenina je bila razprostrta pri vodah in rosa je vso noč ležala na moji mladiki.

20 Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.

Moja slava je bila sveža v meni in moj lok je bil obnovljen v moji roki.

21 Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.

Možje so mi prisluhnili, čakali in molčali ob mojem nasvetu.

22 Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.

Po mojih besedah niso ponovno spregovorili in moj govor je rosil nanje.

23 Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.

Name so čakali kakor na dež in svoja usta so široko odprli kakor za pozni dež.

24 [Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.

Če sem se jim smejal, temu niso verjeli. Svetlobe mojega obličja niso zavrgli.

25 Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.

Izbral sem njihovo pot in sedel [kot] vodja in prebival kakor kralj v vojski, kakor nekdo, ki tolaži žalovalce.