Hioba 29

1 Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:

E GIOBBE riprese il suo ragionamento, e disse:

2 Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;

Oh! fossi io pure come a' mesi di prima, Come al tempo che Iddio mi guardava!

3 Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;

Quando egli faceva rilucere la sua lampana sopra il mio capo, E [quando] io camminava al suo lume, per mezzo le tenebre;

4 Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;

Come io era al tempo della mia giovanezza, Mentre il consiglio di Dio governava il mio tabernacolo;

5 Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;

Mentre l'Onnipotente [era] ancora meco, [E] i miei famigli mi [erano] d'intorno;

6 Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

Mentre io lavava i miei passi nel burro, E le rocce versavano presso di me de' ruscelli d'olio.

7 Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.

Quando io andava fuori alla porta per la città, [O] mi faceva porre il mio seggio in su la piazza,

8 Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.

I fanciulli, veggendomi, si nascondevano; E i vecchi si levavano, e stavano in piè;

9 Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.

I principali si rattenevano di parlare, E si mettevano la mano in su la bocca;

10 Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.

La voce de' rettori era celata, E la lor lingua era attaccata al lor palato;

11 Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;

L'orecchio che [mi] udiva mi celebrava beato; L'occhio che [mi] vedeva mi rendeva testimonianza;

12 Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.

Perciocchè io liberava il povero che gridava, E l'orfano che non avea chi l'aiutasse.

13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.

La benedizione di chi periva veniva sopra me; Ed io faceva cantare il cuor della vedova.

14 Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.

Io mi vestiva di giustizia, ed [ella altresì] mi rivestiva; La mia dirittura [mi era] come un ammanto, e come una benda.

15 Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.

Io era occhi al cieco, E piedi allo zoppo.

16 Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.

Io [era] padre a' bisognosi, E investigava la causa che mi era sconosciuta.

17 I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.

E rompeva i mascellari al perverso, E gli faceva gittar la preda d'infra i denti.

18 Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.

Onde io diceva: Io morrò nel mio nido, E moltiplicherò i [miei] giorni come la rena.

19 Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.

La mia radice [era] aperta alle acque, E la rugiada era tutta la notte in su i miei rami.

20 Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.

La mia gloria si rinnovava in me, E il mio arco si rinforzava in mano mia.

21 Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.

[Altri] mi ascoltava, ed aspettava [che io avessi parlato]; E taceva al mio consiglio.

22 Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.

Dopo che io avea parlato, niuno replicava; E i miei ragionamenti stillavano sopra loro.

23 Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.

Essi mi aspettavano come la pioggia, Ed aprivano la bocca, [come] dietro alla pioggia della stagione della ricolta.

24 [Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.

[Se] io rideva verso loro, essi nol credevano, E non facevano scader la chiarezza della mia faccia.

25 Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.

[Se] mi piaceva d'andar con loro, io sedeva in capo, Ed abitava con loro come un re fra le [sue] schiere, E come una persona che consola quelli che fanno cordoglio.