Hioba 29

1 Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:

ויסף איוב שאת משלו ויאמר

2 Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;

מי-יתנני כירחי-קדם כימי אלוה ישמרני

3 Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;

בהלו נרו עלי ראשי לאורו אלך חשך

4 Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;

כאשר הייתי בימי חרפי בסוד אלוה עלי אהלי

5 Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;

בעוד שדי עמדי סביבותי נערי

6 Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

ברחץ הליכי בחמה וצור יצוק עמדי פלגי-שמן

7 Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.

בצאתי שער עלי-קרת ברחוב אכין מושבי

8 Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.

ראוני נערים ונחבאו וישישים קמו עמדו

9 Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.

שרים עצרו במלים וכף ישימו לפיהם

10 Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.

קול-נגידים נחבאו ולשונם לחכם דבקה

11 Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;

כי אזן שמעה ותאשרני ועין ראתה ותעידני

12 Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.

כי-אמלט עני משוע ויתום ולא-עזר לו

13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.

ברכת אבד עלי תבא ולב אלמנה ארנן

14 Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.

צדק לבשתי וילבשני כמעיל וצניף משפטי

15 Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.

עינים הייתי לעור ורגלים לפסח אני

16 Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.

אב אנכי לאביונים ורב לא-ידעתי אחקרהו

17 I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.

ואשברה מתלעות עול ומשניו אשליך טרף

18 Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.

ואמר עם-קני אגוע וכחול ארבה ימים

19 Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.

שרשי פתוח אלי-מים וטל ילין בקצירי

20 Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.

כבודי חדש עמדי וקשתי בידי תחליף

21 Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.

לי-שמעו ויחלו וידמו למו עצתי

22 Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.

אחרי דברי לא ישנו ועלימו תטף מלתי

23 Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.

ויחלו כמטר לי ופיהם פערו למלקוש

24 [Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.

אשחק אלהם לא יאמינו ואור פני לא יפילון

25 Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.

אבחר דרכם ואשב ראש ואשכון כמלך בגדוד כאשר אבלים ינחם