Hioba 29

1 Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:

Και εξηκολούθησεν ο Ιώβ την παραβολήν αυτού και είπεν·

2 Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;

Ω να ήμην ως εις τους παρελθόντας μήνας, ως εν ταις ημέραις ότε ο Θεός με εφύλαττεν·

3 Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;

ότε ο λύχνος αυτού έφεγγεν επί της κεφαλής μου, και διά του φωτός αυτού περιεπάτουν εν τω σκότει·

4 Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;

καθώς ήμην εν ταις ημέραις της ακμής μου, ότε η εύνοια του Θεού ήτο επί την σκηνήν μου·

5 Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;

ότε ο Παντοδύναμος ήτο μετ' εμού, και τα παιδία μου κύκλω μου·

6 Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

ότε έπλυνον τα βήματά μου με βούτυρον, και ο βράχος εξέχεε δι' εμέ ποταμούς ελαίου·

7 Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.

ότε διά της πόλεως εξηρχόμην εις την πύλην, ητοίμαζον την καθέδραν μου εν τη πλατεία

8 Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.

Οι νέοι με έβλεπον και εκρύπτοντο· και οι γέροντες εγειρόμενοι ίσταντο.

9 Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.

Οι άρχοντες έπαυον ομιλούντες και έβαλλον χείρα επί το στόμα αυτών.

10 Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.

Η φωνή των εγκρίτων εκρατείτο, και η γλώσσα αυτών εκολλάτο εις τον ουρανίσκον αυτών.

11 Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;

Ότε το ωτίον ήκουε και με εμακάριζε, και ο οφθαλμός έβλεπε και εμαρτύρει υπέρ εμού·

12 Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.

διότι ηλευθέρουν τον πτωχόν βοώντα και τον ορφανόν τον μη έχοντα βοηθόν.

13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.

Η ευλογία του απολλυμένου ήρχετο επ' εμέ· και την καρδίαν της χήρας εύφραινον.

14 Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.

Εφόρουν δικαιοσύνην και ενεδυόμην την ευθύτητά μου ως επενδύτην και διάδημα.

15 Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.

Ήμην οφθαλμός εις τον τυφλόν και πους εις τον χωλόν εγώ.

16 Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.

Ήμην πατήρ εις τους πτωχούς, και την δίκην την οποίαν δεν εγνώριζον εξιχνίαζον.

17 I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.

Και συνέτριβον τους κυνόδοντας του αδίκου και απέσπων το θήραμα από των οδόντων αυτού.

18 Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.

Τότε έλεγον, θέλω αποθάνει εν τη φωλεά μου και ως την άμμον θέλω πολλαπλασιάσει τας ημέρας μου.

19 Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.

Η ρίζα μου ήτο ανοικτή προς τα ύδατα, και η δρόσος διενυκτέρευεν επί των κλάδων μου.

20 Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.

Η δόξα μου ανενεούτο εν εμοί, και το τόξον μου εκρατύνετο εν τη χειρί μου.

21 Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.

Με ηκροάζοντο προσέχοντες και εις την συμβουλήν μου εσιώπων.

22 Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.

Μετά τους λόγους μου δεν προσέθετον ουδέν, και η ομιλία μου εστάλαζεν επ' αυτούς.

23 Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.

Και με περιέμενον ως την βροχήν· και ήσαν κεχηνότες ως διά την όψιμον βροχήν.

24 [Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.

Εγέλων προς αυτούς, και δεν επίστευον· και την φαιδρότητα του προσώπου μου δεν άφινον να πέση.

25 Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.

Εάν ηρεσκόμην εις την οδόν αυτών, εκαθήμην πρώτος, και κατεσκήνουν ως βασιλεύς εν τω στρατεύματι, ως ο παρηγορών τους τεθλιμμένους.