Hioba 14

1 Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;

Človek, ki je rojen iz ženske, je malo-dneven in poln težav,

2 Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.

poganja kakor cvet in je odtrgan, odleti tudi kakor senca in ne nadaljuje.

3 A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.

Mar odpiraš svoje oči nad takšnim in me s seboj vodiš na sodbo?

4 Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.

Kdo lahko privede čisto stvar iz nečiste? Niti en.

5 Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.

Ker so njegovi dnevi določeni, je število njegovih mesecev s teboj; ti si določil njegove meje, ki jih ne more prestopiti.

6 Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.

Obrni se od njega, da lahko počiva, dokler svojega dneva ne bo dovršil kakor najemnik.

7 [Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.

Kajti upanje je za drevo, če je posekano, da bo ponovno pognalo in da njegove nežne veje ne bodo odnehale.

8 Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;

Čeprav se njegova korenina v zemlji postara in njegov štor umre v zemlji,

9 [To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.

vendar preko vonja vode vzbrsti in požene veje kakor rastlina.

10 Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?

Toda človek umre in obleži. Da, človek izroči duha in kje je?

11 Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;

Kakor vode izhlapevajo iz morja in se poplava izsušuje in posuši,

12 Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.

tako se človek uleže in ne vstane. Dokler ne bo več neba, se ne bodo prebudili niti ne bodo dvignjeni iz svojega spanja.

13 Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)

Oh, da bi me hotel skriti v grob, da bi me varoval na skrivnem, dokler tvoj bes ne mine, da bi mi določil določeni čas in me spomnil! (Sheol h7585)

14 Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.

Če človek umre, mar bo ponovno živel? Vse dni svojega določenega časa bom čakal, dokler ne pride moja sprememba.

15 Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.

Klical boš in jaz ti bom odgovoril; imel boš željo po delu svojih rok.

16 Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?

Kajti sedaj šteješ moje korake. Mar ne paziš nad mojim grehom?

17 Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.

Moj prestopek je zapečaten v mošnji in ti zašiješ mojo krivičnost.

18 Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.

Zagotovo padajoča gora pride v nič in skala je odstranjena iz svojega kraja.

19 Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.

Vode brusijo kamne. Ti izpiraš stvari, ki rastejo ven iz zemeljskega prahu in ti uničuješ upanje človeka.

20 Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.

Na veke prevladuješ zoper njega in on premine. Spreminjaš njegovo obličje in ga pošiljaš proč.

21 Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.

Njegovi sinovi so prišli v čast in on tega ne ve. Ponižani so, toda tega ne zaznava o njih.

22 Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.

Toda njegovo meso na njem bo imelo bolečino in njegova duša znotraj njega bo žalovala.«