I Koryntian 13
1 Choćbym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się [jak] miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący.
Ie mirehake am-pamele’ ondaty naho anjely raho fe tsy amam-pikokoañe le feon-torisìke mikontsiañe naho fikatsakatsañan-kantsàñe avao.
2 I choćbym miał [dar] prorokowania, i znał wszystkie tajemnice, i [posiadał] wszelką wiedzę, i choćbym miał pełnię wiary, tak, żebym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym.
Ie mahafitoky naho maharendreke ze hene mietake naho ze atao hilala vaho lifo-patokisañe mahaveve vohitse fe tsy aman-koko, le kafoake.
3 I choćbym rozdał na żywność dla [ubogich] cały swój majątek, i choćbym wydał swoje ciało na spalenie, a miłości bym nie miał, nic nie zyskam.
Naho koàheko o varakoo hamahànako o rarakeo mbore afoeko ho foreheteñe ty sandriko, f’ie tsy aman-koko, le tsy mahasoa ahy.
4 Miłość jest cierpliwa, jest życzliwa. Miłość nie zazdrości, nie przechwala się, nie unosi się pychą;
Mahaliñe ty koko naho matarike, tsy mamarahy ty koko, tsy miebotsebotse ty koko vaho tsy mirengevoke;
5 Nie postępuje nieprzyzwoicie, nie szuka swego, nie jest porywcza, nie myśli [nic] złego;
tsy mijaranjaràñe, tsy mipay ty aze, tsy mora boseke, tsy mitorifike;
6 Nie raduje się z niesprawiedliwości, ale raduje się z prawdy;
tsy ifalea’e ty hatsivokarañe, fe irebeha’e ty hatò;
7 Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, wszystkiego się spodziewa, wszystko przetrzyma.
Hene vavè’e, fonga iantofa’e, songa tamàe’e, sindre ifeaha’e.
8 Miłość nigdy nie ustaje. Bo choć są proroctwa, przeminą; choć języki, ustaną; choć wiedza, obróci się wniwecz.
Tsy milesa ty koko; fe hihelañe ty fitokiañe, le hijihetse ty filikolikoañe, vaho hasaok’ añe ty hilala.
9 Po części bowiem poznajemy i po części prorokujemy.
Mahafohiñe ty ila’e tika vaho mitoky ty pila’e.
10 Ale gdy przyjdzie to, co doskonałe, wtedy przeminie to, co jest cząstkowe.
F’ie miboak’ eo ty fonitse, le himosaoñe añe o am-paha’eo.
11 Dopóki byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, rozumiałem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Lecz gdy stałem się mężczyzną, zaniechałem tego, co dziecięce.
Ie niajaja raho, nirehake hoe ajaja, nandrèndreke hoe ajaja, nitsakore hoe ajaja; zaho bey le nadòko o hajajàñeo.
12 Teraz bowiem widzimy w zwierciadle, niewyraźnie, ale wówczas twarzą w twarz. Teraz poznaję cząstkowo, ale wtedy poznam tak, jak jestem poznany.
Henaneo mahaisake hoe an-ketsoro malompolompo; ie añe, hifampiatre-daharañe. Maharendreke ty ila’e raho henaneo, f’ie añe ro hahafohiñe hambañe amy te arofoanañe.
13 A teraz trwają wiara, nadzieja, miłość, te trzy. Z nich zaś największa jest miłość.
Sehanga’e henaneo, ty fatokisañe, ty fitamàñe, ty fikokoañe, i telo rezay; fe lohà’e ty fikokoañe.
