I Kronik 16

1 A gdy przynieśli arkę Boga i umieścili ją pośrodku namiotu wzniesionego przez Dawida, złożyli całopalenia i ofiary pojednawcze przed Bogiem.

2 A gdy Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar pojednawczych, błogosławił lud w imię PANA.

3 I rozdał wszystkim Izraelitom, tak mężczyźnie, jak i kobiecie, po bochenku chleba i po kawałku mięsa oraz po bukłaku [wina].

4 Ustanowił też niektórych Lewitów sługami przed arką PANA, aby wspominali i chwalili [go], i dziękowali PANU, Bogu Izraela:

5 Asafa, naczelnika, a po nim Zachariasza, Jejela, Szemiramota, Jechiela, Mattitiasza, Eliaba, Benajasza i Obed-Edoma: Jejela [do gry] na instrumentach: cytrach i harfach, a Asafa – na cymbałach;

6 A kapłanów Benajasza i Jachaziela, aby [stali] nieustannie z trąbami przed arką przymierza Boga.

7 Wtedy w tym dniu Dawid postanowił po raz pierwszy, aby Asaf i jego bracia chwalili PANA [tym psalmem]:

8 Wysławiajcie PANA, wzywajcie jego imienia, opowiadajcie między narodami sprawy jego.

9 Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich jego cudach.

10 Chlubcie się jego świętym imieniem, niech się raduje serce szukających PANA.

11 Szukajcie PANA i jego mocy, szukajcie zawsze jego oblicza.

12 Przypominajcie sobie dzieła, które czynił, jego cuda i wyroki jego ust.

13 Wy, potomkowie Izraela, jego sługi; wy, synowie Jakuba, jego wybrańcy!

14 On [jest] PANEM, naszym Bogiem, jego sądy na całej ziemi.

15 Pamiętajcie zawsze o jego przymierzu, o słowie, które nakazał po tysiąc pokoleń;

16 [O przymierzu], które zawarł z Abrahamem, i o przysiędze złożonej Izaakowi.

17 Ustanowił je jako prawo dla Jakuba, jako wieczne przymierze dla Izraela;

18 Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan jako dział waszego dziedzictwa;

19 Kiedy było was niewielu, [byliście] nieliczni i obcy w niej.

20 I wędrowali od narodu do narodu, z jednego królestwa do innego ludu;

21 Nikomu nie pozwolił ich krzywdzić, nawet karcił królów z ich powodu, [mówiąc];

22 Nie dotykajcie moich pomazańców, a moim prorokom nie czyńcie [nic] złego.

23 Śpiewaj PANU, cała ziemio, opowiadajcie dzień po dniu o jego zbawieniu.

24 Głoście wśród narodów jego chwałę, pośród wszystkich ludów – jego cudowne dzieła;

25 Wielki bowiem [jest] PAN i godny wszelkiej chwały, straszliwszy nad wszystkich bogów;

26 Gdyż wszyscy bogowie narodów [są] bożkami, a PAN uczynił niebiosa.

27 Chwała i cześć przed nim, moc i radość w jego przybytku.

28 Oddajcie PANU, rodziny narodów, oddajcie PANU chwałę i moc.

29 Oddajcie PANU chwałę jego imienia. Przynoście dary i przychodźcie przed jego oblicze. Oddajcie PANU pokłon w ozdobie świętości.

30 Zadrżyj przed nim, cała ziemio. Świat będzie utwierdzony, aby się nie poruszył.

31 Niech się weselą niebiosa i niech się raduje ziemia, niech mówią wśród narodów: PAN króluje!

32 Niech zaszumi morze i to, co je napełnia, niech radują się pola i wszystko, co [jest] na nich.

33 Wtedy radośnie wykrzykną leśne drzewa przed PANEM, bo idzie, aby sądzić ziemię.

34 Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie [trwa] na wieki.

35 I mówcie: Zbaw nas, BOŻE naszego zbawienia, i zgromadź nas, i wybaw nas od pogan, abyśmy wielbili twoje święte imię i chlubili się twoją chwałą.

36 Błogosławiony PAN, Bóg Izraela, na wieki wieków. I cały lud powiedział: Amen i chwalił PANA.

37 I [Dawid] zostawił tam przed arką przymierza PANA Asafa i jego braci, aby nieustannie pełnili służbę przed arką, według potrzeby każdego dnia;

38 Także Obed-Edoma i ich braci, sześćdziesięciu ośmiu; a Obed-Edoma, syna Jedutuna, i Chosę [uczynił] odźwiernymi.

39 Kapłana Sadoka i jego braci kapłanów [pozostawił] przed przybytkiem PANA na wyżynie w Gibeonie;

40 Aby składali PANU nieustannie, rano i wieczorem, całopalenia na ołtarzu całopaleń, zgodnie ze wszystkim, co jest napisane w Prawie PANA, które nadał on Izraelowi;

41 A z nimi [pozostawił] Hemana i Jedutuna oraz resztę wybranych, imiennie wyznaczonych, aby chwalili PANA, bo jego miłosierdzie [trwa] na wieki.

42 I u nich, u Hemana i Jedutuna, [pozostawił] trąby i cymbały dla grających na tych i na [innych] instrumentach muzycznych dla Boga. Synowie zaś Jedutuna [byli] odźwiernymi.

43 Potem cały lud się rozszedł, każdy do swego domu. Dawid też wrócił, aby błogosławić swojemu domowi.