Pieśń nad Pieśniami 1
1 Pieśń najprzedniejsza z pieśni Salomonowych.
2 Niech mię pocałuje pocałowaniem ust swoich; albowiem lepsze są miłości twoje niż wino.
Osculetur me osculo oris sui; quia meliora sunt ubera tua vino,
3 Dla wonności wyborne są maści twoje; imię twoje jest jako olejek rozlany; przetoż cię panienki umiłowały.
fragrantia unguentis optimis. Oleum effusum nomen tuum; ideo adolescentulæ dilexerunt te.
4 Pociągnijże mię, a pobieżymy za toba. Wprowadził mię król do pokojów swoich; przetoż się w tobie radować i weselić będziemy milości twoje raczej niż wino; bo uprzejmi milują cię.
Trahe me, post te curremus in odorem unguentorum tuorum. Introduxit me rex in cellaria sua; exsultabimus et lætabimur in te, memores uberum tuorum super vinum. Recti diligunt te.
5 Czarnamci, alem wdzięczna, o córki Jeruzalemskie! Jestem jako namioty Kedarskie, jako opony Salomonowe.
Nigra sum, sed formosa, filiæ Jerusalem, sicut tabernacula Cedar, sicut pelles Salomonis.
6 Nie patrzajcie na mię, żem jest śniada; bo mię opalilo słonce. Synowie matki mojej rozpaliwszy się przeciwko mnie, postanowili mię, abym strzegła winnic; a winnicy mojej, którąm miała, nie strzegłam.
Nolite me considerare quod fusca sim, quia decoloravit me sol. Filii matris meæ pugnaverunt contra me; posuerunt me custodem in vineis: vineam meam non custodivi.
7 Oznajmijże mi ty, którego miłuje dusza moja, gdzie pasiesz? gdzie trzodzie dajesz odpoczywać w południe? albowiem przeczżebym miała być jako obłąkana przy trzodach towarzyszów twoich?
Indica mihi, quem diligit anima mea, ubi pascas, ubi cubes in meridie, ne vagari incipiam post greges sodalium tuorum.
8 Jeśli nie wiesz, o najpiękniejsza między niewiastami! wynijdźże śladem trzody, a paś koźlatka twoje przy budach pasterzy.
Si ignoras te, o pulcherrima inter mulieres, egredere, et abi post vestigia gregum, et pasce hædos tuos juxta tabernacula pastorum.
9 Przyrównywam cię, o przyjaciółko moja! jeździe w wozach Faraonowych.
Equitatui meo in curribus Pharaonis assimilavi te, amica mea.
10 Jagody lica twego klejnotami są ozdobione, a szyja twoja łańcuchami.
Pulchræ sunt genæ tuæ sicut turturis; collum tuum sicut monilia.
11 Naczynimyć klejnotów złotych z nakrapianiem srebrnem.
Murenulas aureas faciemus tibi, vermiculatas argento.
12 Dotąd, pokąd król jest u stołu, szpikanard mój wydaje wonność swoję.
Dum esset rex in accubitu suo, nardus mea dedit odorem suum.
13 Jako snopek myrry jest mi miły mój na piersiach moich odpoczywający.
Fasciculus myrrhæ dilectus meus mihi; inter ubera mea commorabitur.
14 Miły mój jest mi jako grono cyprowe na winnicach, w Engaddy.
Botrus cypri dilectus meus mihi in vineis Engaddi.
15 O jakoś ty piękna, przyjaciółko moja, o jakoś ty piękna! oczy twoje jako oczy gołębicy.
Ecce tu pulchra es, amica mea! ecce tu pulchra es! Oculi tui columbarum.
16 O jakoś ty jest piękny, miły mój! i jako wdzięczny! nawet i to łoże nasze zieleni się.
Ecce tu pulcher es, dilecte mi, et decorus! Lectulus noster floridus.
17 Belki domów naszych są cedrowe, a stropy nasze jodłowe.
Tigna domorum nostrarum cedrina, laquearia nostra cypressina.
