Pieśń nad Pieśniami 8

1 Obyżeś był jako bratem moim, pożywając piersi matki mojej! abym cię znalazłszy na dworzu, pocałowała cię, a nie była wzgardzona.

Nang koe kaie manu e sanutui karadip e, ka net e, ka thangroi patetlah o sak han ka ngai. Kai ni nang teh, alawilah kâhmo vaiteh, na paco nakunghai ayânaw ni kai teh na pathoe mahoeh.

2 Prowadziłabym cię, i wprowadziła do domu matki mojej, gdziebyś mię uczył; a jabym ci dała pić wino przyprawne i moszcz z jabłek moich granatowych.

Anu e irakhan na kut dawk hoi na hrawi vaiteh na ceikhai han. Ahni ni hai kai hai na cangkhai han. Kai ni tâsi hoi kalawt e misurtui hoi taletui hah na nei sak han.

3 Lewica jego pod głową moją, a prawicą swoją obłapia mię.

Ahnie avoilah, e kut kaie ka lû rahim a hruek vaiteh, aranglae kut hoi na takawi seh.

4 Poprzysięgam was, córki Jeruzalemskie! abyście nie budziły ani przerywały snu miłego mego, dokąd nie zechce.

Oe Jerusalem canunaw, ka pahren e teh amahmawk a kâhlaw hoehroukrak na pâhlaw awh hoeh nahanelah, kahrawng e sayuk sakhinaw noe lahoi lawk na thui awh.

5 Któraż to jest, co występuje z puszczy, podparłszy się miłego swego? Pod jabłonią wzbudziłam cię, tam cię poczęła matka twoja, tam cię poczęła rodzicielka twoja.

A pahren dawk kamngawi laihoi kahrawngum hoi ka tho e hateh api han namaw. Epal thingkung rahim nang teh na pâhlaw toe. Hote hmuen koe nange na manu ni nang teh na hâ toe. Hote hmuen koe nang na khe teh, hâ e lah na hruek toe.

6 Przyłóż mię jako pieczęć na serce swoje, jako sygnet do ramienia swego! albowiem miłość mocna jest jako śmierć, twarda jako grób zawistna miłość; węgle jej jako węgle ogniste i jako płomień gwałtowny. (Sheol h7585)

Kai teh nange na lung dawkvah tacik na kin leih lah. Na kut dawk hai tacik na kin leih. Bangkongtetpawiteh, lungpatawnae teh, due e patetlah a thao. Dipmanae lungthin teh phuen kho patetlah a ru. Ahnie a hue teh, hmaisaan hoi hmaito patetlah ao. (Sheol h7585)

7 Wody wielkie nie mogłyby zagasić tej miłości, ani rzeki zatopić; choćby kto wszystkę majętność domu swego dał za takową miłość, byłby pewnie wzgardzony.

Hatnavah, tuinaw ni lungpatawnae roum sak thai hoeh. Tuikalen ni hai pâyawt thai hoeh. Tami ni ama im kaawm hnopai pueng lungpatawnae lahoi poe han a ngai nakunghai puenghoi dudamnae doeh kâhmo ti.

8 Mamy sistrę maluczką, która jeszcze nie ma piersi. Cóż uczynimy z siostrą naszą w dzień, którego o niej mowa będzie?

Kaimouh koevah kanaw rae ka tawncanu buet touh ao rah. Ahni teh sanu co hoeh rah. Hote ka tawncanu a pacei awh navah, ahni hanelah bangtelamaw ka ti awh han.

9 Jeźliże jest murem, zbudujmyż na niej pałac srebrny; a jeźli jest drzwiami, oprawmyż ją deszczkami cedrowymi.

Ahni teh rapan lah awm pawiteh, ahni van ngunrapan ka sak han. Takhang lah awm pawiteh Sidar thing hoi ka kalup han.

10 Jam jest mur, a piersi moje jako wieże. Wtenczas byłam przed oczyma jego, jako ta, która znajduje pokój.

Kai teh kho rapan lah ka o. Kaie sanu hai imrasang patetlah o. Hatdawkvah, kai teh nang na hmalah hawinae ka sak.

11 Winnicę miał Salomon w Baalhamon, którą winnicę najął stróżom, aby każdy przynosił za owoc jej tysiąc srebrników.

Baalhamon ram dawk takha buet touh ao. Hote misur takha teh, karingkungnaw koe ka hlai sak teh a paw a ca phu lah shekel thawng touh rip a sin awh.

12 Ale winnica moja, którą mam, jest przedemną. Miej sobie tysiąc srebrników, Salomonie, a dwieście ci którzy strzegą owocu jej.

Ka tawn e misur takha teh kahma lah ao. Oe Solomon, ngun shekel thong touh nama hanelah ao teh, karingkungnaw ni cumhni touh rip a la awh.

13 O ty, która mieszkasz w ogrodach! przyjaciele słyuchają głosu twego; ozwijże mi się!

Takha thung kaawm e, nange tami na huikonaw ni nange na lawk teh a ngai awh. Kai hai na thaisak van awh haw.

14 Pospiesz się, miły mój! a bądź podobnym sarnie, albo młodemu jelonkowi na górach ziół wonnych.

Ka pahren nang kai koe karanglah tho leih. Hmuitui monnaw dawk kaawm e sayuk sakhicanaw patetlah na awm sak haw.