Psalmów 90

1 Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie! tyś bywał ucieczką naszą od narodu do narodu.

Signore, tu sei stato per noi un rifugio di generazione in generazione. Preghiera. Di Mosè, uomo di Dio.

2 Pierwej niżli góry stanęły i niżliś wykształtował ziemię, i okrąg świata, oto zaraz od wieku aż na wieki tyś jest Bogiem.

Prima che nascessero i monti e la terra e il mondo fossero generati, da sempre e per sempre tu sei, Dio.

3 Ty znowu człowieka w proch obracasz, a mówisz: Nawróćcie się synowie ludzcy.

Tu fai ritornare l'uomo in polvere e dici: «Ritornate, figli dell'uomo».

4 Albowiem tysiąc lat przed oczyma twemi są jako dzień wczorajszy, który przeminął, i jako straż nocna.

Ai tuoi occhi, mille anni sono come il giorno di ieri che è passato, come un turno di veglia nella notte.

5 Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.

Li annienti: li sommergi nel sonno; sono come l'erba che germoglia al mattino:

6 Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.

al mattino fiorisce, germoglia, alla sera è falciata e dissecca.

7 Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.

Perché siamo distrutti dalla tua ira, siamo atterritti dal tuo furore.

8 Położyłeś nieprawości nasze przed sobą, tajne występki nasze przed jasnością oblicza twego.

Davanti a te poni le nostre colpe, i nostri peccati occulti alla luce del tuo volto.

9 Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.

Tutti i nostri giorni svaniscono per la tua ira, finiamo i nostri anni come un soffio.

10 Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.

Gli anni della nostra vita sono settanta, ottanta per i più robusti, ma quasi tutti sono fatica, dolore; passano presto e noi ci dileguiamo.

11 Ale któż zna srogość gniewu twego? albo kto bojąc się ciebie zna zapalczywość twoję?

Chi conosce l'impeto della tua ira, tuo sdegno, con il timore a te dovuto?

12 Nauczże nas obliczać dni naszych, abyśmy przywiedli serce do mądrości.

Insegnaci a contare i nostri giorni e giungeremo alla sapienza del cuore.

13 Nawróćże się, Panie! dokądże odwłaczasz? zlitujże się nad sługami twymi.

Volgiti, Signore; fino a quando? Muoviti a pietà dei tuoi servi.

14 Nasyćże nas z poranku miłosierdziem twojem; tak, abyśmy wesoło śpiewać i radować się mogli po wszystkie dni nasze.

Saziaci al mattino con la tua grazia: esulteremo e gioiremo per tutti i nostri giorni.

15 Rozweselże nas według dni, którycheś nas utrapił, według lat, którycheśmy doznali złego.

Rendici la gioia per i giorni di afflizione, per gli anni in cui abbiamo visto la sventura.

16 Niech będzie znaczna przy sługach twoich sprawa twoja, a chwała twoja przy synach ich.

Si manifesti ai tuoi servi la tua opera e la tua gloria ai loro figli.

17 Niech będzie przyjemność Pana, Boga naszego, przy nas, a sprawę rąk naszych utwierdź między nami, sprawę rąk naszych utwierdź, Panie!

Sia su di noi la bontà del Signore, nostro Dio: rafforza per noi l'opera delle nostre mani, l'opera delle nostre mani rafforza.