Psalmów 9

1 Przedniejszemu śpiewakowi, na Halmutlabben pieśń Dawidowa. Będę wysławiał Pana ze wszystkiego serca mego; opowiadać będę wszysteki cuda twoje.

2 Rozweselę się, i rozraduję się w tobie; będę śpiewał imieniowi twemu, o Najwyższy!

3 Że się obrócili nieprzyjaciele moi na wstecz: upadli i poginęli od obliczności twojej.

4 Boś ty odprawił sąd mój, i sprawę moję; zasiadłeś na stolicy, Sędzia sprawiedliwy.

5 Rozgromiłeś pogan, zatraciłeś złośnika, imię ich wygładziłeś na wieki wieczne.

6 O nieprzyjacielu! azaż wykonane są spustoszenia twoie na wieczność? Poburzyłżeś miasta? i owszem ich samych pamiątka zginęła z niemi.

7 Ale Pan na wieki trwa; zgotował stolicę swoję na sąd.

8 On będzie sądził okrąg ziemi w sprawiedliwości, i osądzi narody w prawości.

9 I będzie Pan ucieczką ubogiemu, ucieczką czasu ucisku.

10 I będą ufać w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuszczasz tych, Panie! którzy cię szukają.

11 Śpiewajcież Panu, który mieszka na Syonie; opowiadajcie między narodami sprawy jego.

12 Boć on szuka krwi, i mają w pamięci, a nie zapomina wołania utrapionych.

13 Zmiłuj się nademną, Panie! obacz utrapienie moje od tych, którzy mię mają w nienawiści, ty, co mię wyrywasz z bram śmierci.

14 Abym opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syońskiej, weseląc się w zbawieniu twojem.

15 Zanurzeni są poganie w dole, który uczynili; w sieci, którą skrycie zastawili, uwięzła noga ich.

16 Oznajmił się Pan, gdy uczynił sąd; w sprawie rąk swoich się złośnik usidlił. Rzecz godna rozmyślania! (Sela)

17 Niepobożni się obrócą do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga. (Sheol h7585)

18 Bo nie będzie na wieki zapamiętany ubogi; oczekiwanie nędznych nie zginie na wieki.

19 Powstańże, Panie! niech się nie zmacnia śmiertelny człowiek; a niech narody osądzone będą przed tobą.

20 Panie! puść na nie strach, aby poznały narody, iż są ludźmi śmiertelnymi. (Sela)