Psalmów 89

1 Nauczający (złożony) od Etana Ezrahytczyka. O miłosierdziach Pańskich na wieki śpiewać będę; od narodu do narodu opowiadać będę usty swemi prawdę twoję.

Pieśń pouczający Etana Ezrachity. Będę śpiewać o miłosierdziu PANA na wieki, swymi ustami będę głosił twoją wierność przez wszystkie pokolenia.

2 Rzekłem bowiem: Miłosierdzie na wieki budowane będzie; na niebiosach utwierdziłeś prawdę twoję, o którejś rzekł:

Powiedziałem bowiem: Miłosierdzie będzie budowane na wieki, na niebiosach utwierdziłeś swoją wierność.

3 Postanowiłem przymierze z wybranym moim: przysiągłem Dawidowi, słudze swemu,

Zawarłem przymierze z moim wybrańcem; przysiągłem Dawidowi, swemu słudze;

4 Że aż na wieki utwierdzę nasienie twoje, a zbuduję od narodu do narodu stolicę twoję. (Sela)

Na wieki utwierdzę twoje potomstwo i zbuduję twój tron na wszystkie pokolenia. (Sela)

5 Przetoż, Panie! wysławiają niebiosa cud twój, i prawdę twoję w zgromadzeniu świętych.

PANIE, niebiosa wysławiają twoje cuda i twoją wierność w zgromadzeniu świętych.

6 Albowiem któż na niebie przyrównany może być Panu? kto podobien jest Panu między synami mocarzów?

Któż bowiem na niebie może się równać z PANEM? [Kto] pośród synów mocarzy jest podobny do PANA?

7 I w zgromadzeniu świętych bardzo jest Bóg straszliwy, a straszny nade wszystkich, którzy są około niego.

Bóg jest straszliwy w zgromadzeniu świętych i budzi grozę wśród wszystkich, [którzy są] wokół niego.

8 Panie, Boże zastępów! któż jest jakoś ty, Pan mocny? bo prawda twoja jest około ciebie.

PANIE, Boże zastępów, któż [jest] jak ty, PAN mocny? Twoja wierność bowiem cię otacza.

9 Ty panujesz nad nadętością morską; gdy się podnoszą nawałności jego, ty je skracasz.

Ty panujesz nad wzburzonym morzem; gdy się podnoszą jego fale, ty je poskramiasz.

10 Tyś potawrł Egipt jako zranionego; mocą ramienia twego rozproszyłeś nieprzyjaciół twoich.

Ty zmiażdżyłeś Rahaba jak rannego, mocą twego ramienia rozproszyłeś swoich wrogów.

11 Twojeć są niebiosa, twoja też i ziemia; okrąg świata i pełność jego tyś ugruntował.

Twoje [są] niebiosa, twoja też ziemia; ty ugruntowałeś świat i wszystko, co go napełnia.

12 Tyś stworzył północy i południe; Tabor i Hermon śpiewają o imieniu twojem.

Ty stworzyłeś północ i południe; Tabor i Hermon śpiewają o twoim imieniu.

13 Ramię twoje mocne jest; można jest ręka twoja, a wywyższona jest prawica twoja.

Twoje ramię jest mocne, twoja ręka potężna, a twoja prawica wzniesiona.

14 Sprawiedliwość i sąd są gruntem stolicy twojej; miłosierdzie i prawda uprzedzają oblicze twoje.

Sprawiedliwość i sąd są podstawą twego tronu, miłosierdzie i prawda idą przed twoim obliczem.

15 Błogosławiony lud, który zna dźwięk twój; Panie! w światłości oblicza twego chodzić będą.

Błogosławiony lud, który zna okrzyk radości; będzie chodzić w świetle twego oblicza, PANIE.

16 W imieniu twojem weselić się będą każdego dnia, a w sprwiedliwości twojej wywyższać się będą.

W twoim imieniu będą się weselić każdego dnia, a w twojej sprawiedliwości będą wywyższeni.

17 Boś ty jest chwałą mocy ich, a za wolą twoją wywyższy się róg nasz.

Ty bowiem jesteś chwałą ich mocy i z twojej woli nasz róg będzie wzniesiony.

18 Bo od Pana jest tarcza nasza, a od świętego Izraelskiego król nasz.

Bo PAN jest naszą tarczą, a Święty Izraela naszym królem.

19 W on czas mówiąc w widzeniu do świętego twego rzekłeś: Położyłem ratunek w ręku mocarza, wywyższyłem wybranego z ludu.

Powiedziałeś wtedy w widzeniu do twego świętego: Udzieliłem pomocy mocarzowi, wywyższyłem wybranego z ludu.

20 Znalazłem Dawida, sługę mego; olejkiem świętym moim pomazałem go.

Znalazłem Dawida, mego sługę, namaściłem go swoim świętym olejem.

21 Przetoż ręka moja będzie stała przy nim, a ramię moje posili go.

Moja ręka będzie przy nim i wzmocni go moje ramię.

22 Nie uciśnie go nieprzyjaciel, a syn nieprawości nie utrapi go.

Nie będzie uciskany przez wroga, a syn nieprawości go nie pognębi.

23 Bo potrę przed twarzą jego przeciwników jego, a tych, którzy go mają w nienawiści, porażę.

Zetrę na jego oczach jego przeciwników, a tych, którzy go nienawidzą, powalę.

24 Nadto prawda moja i miłosierdzie moje z nim będzie, a w imieniu mojem wywyższony będzie róg jego.

Ponadto moja prawda i miłosierdzie będą z nim, a w moim imieniu jego róg będzie wzniesiony.

25 I położę na morzu rękę jego i na rzekach prawicę jego.

I położę na morzu jego rękę i na rzekach jego prawicę.

26 On wołając rzecze: Tyś ojciec mój, Bóg mój, i skała zbawienia mego,

On zawoła: Ty jesteś moim ojcem, moim Bogiem i skałą mego zbawienia.

27 Ja go też za pierworodnego wystawię, i za wyższego nad królami ziemi.

Ja też uczynię go pierworodnym [i] najwyższym wśród królów ziemi.

28 Na wieki mu zachowam miłosierdzie moje, a przymierze moje stałe będzie przy nim.

Na wieki zachowam dla niego swoje miłosierdzie, a moje przymierze z nim będzie trwałe.

29 I uczynię, że na wieki będzie trwało nasienie jego, a stolica jego jako dni niebios.

Jego potomstwo utrwalę na wieki, a jego tron – jak dni niebios.

30 Ale jeźliby synowie jego opuścili zakon mój, a w sądach moich nie chodzili;

Ale jeśli jego synowie porzucą moje prawo i nie będą postępowali według moich nakazów;

31 Jeźliby ustawy moje splugawili, a przykazań moich nie przestrzegali:

Jeśli moje ustawy znieważą, a moich przykazań nie będą przestrzegać;

32 Tedy nawiedzę rózgą przestępstwo ich, a karaniem nieprawość ich.

Wtedy ukarzę rózgą ich przestępstwo, a ich nieprawość biczami.

33 Ale miłosierdzia swego nie odejmę od niego, ani skłamię przeciw prawdzie mojej.

Ale nie odbiorę mu mojego miłosierdzia ani nie zawiodę w mojej wierności.

34 Nie splugawię przymierza mego, a tego, co wyszło z ust moich, nie odmienię.

Nie złamię mego przymierza ani nie zmienię tego, co wyszło z moich ust.

35 Razem przysiągł przez świętobliwość moję, że nie skłamię Dawidowi,

Raz przysiągłem na moją świętość, że nie skłamię Dawidowi.

36 A że nasienie jego zostanie na wieki, a stolica jego jako słońce przedemną;

Jego potomstwo będzie trwać na wieki, a jego tron jak słońce przede mną;

37 Jako miesiąc będzie utwierdzone na wieki, i jako świadkowie na niebie godnowierni. (Sela)

Jak księżyc będzie utwierdzone na wieki i [jak] wierny świadek na niebie. (Sela)

38 Aleś go ty odrzucił i wzgardził; rozgniewałeś się na pomazańca twego.

A jednak odrzuciłeś [go] i wzgardziłeś nim, rozgniewałeś się na twego pomazańca.

39 Zrzuciłeś przymierze z sługą twoim; strąciłeś na ziemię koronę jego.

Zerwałeś przymierze z twoim sługą, strąciłeś na ziemię jego koronę.

40 Roztargałeś wszystkie płoty jego, i basztyś jego rozwalił.

Zburzyłeś wszystkie jego płoty i rozwaliłeś jego baszty.

41 Szarpają go wszyscy, którzy drogą mimo idą; pośmiewiskiem jest i sąsiadom swoim.

Grabią go wszyscy, którzy przechodzą drogą; stał się pośmiewiskiem dla swoich sąsiadów.

42 Wywyższyłeś prawicę przeciwników jego; uweseliłeś wszysstkich nieprzyjaciół jego.

Podniosłeś prawicę jego przeciwników, sprawiłeś radość wszystkim jego wrogom.

43 I ostrze miecza jego stępiłeś, a nie ratowałeś go w bitwie.

Stępiłeś też ostrze jego miecza i nie wsparłeś go w walce.

44 Zniosłeś ochędóstwo jego, a stolicę jego uderzyłeś o ziemię.

Położyłeś koniec jego chwale, a jego tron obaliłeś na ziemię.

45 Ukróciłeś dni młodości jego, a przyodziałeś go hańbą. (Sela)

Skróciłeś dni jego młodości, okryłeś go hańbą. (Sela)

46 Dokądże, Panie! na wiekiż się kryć będziesz? także będzie jako ogień pałać zapalczywość twoja?

Jak długo, PANIE? Czy wiecznie będziesz się ukrywał? Czy twoja zapalczywość będzie płonąć jak ogień?

47 Wspomnijże na mię, jako krótki jest wiek mój; azaś próżno stworzył wszystkich synów ludzkich?

Pamiętaj, jak krótkie jest moje życie; czy na próżno stworzyłeś wszystkich synów ludzkich?

48 Któż z ludzi tak żyć może, aby nie oglądał śmierci? któż wyrwie duszę swą z mocy grobu? (Sela) (Sheol h7585)

Któż z ludzi może żyć i nie ujrzeć śmierci? [Któż] wyrwie swą duszę z mocy grobu? (Sela) (Sheol h7585)

49 Gdzież są litości twoje dawne, o Panie! któreś przysiągł Dawidowi w prawdzie swej?

Gdzie są, o Panie, twoje dawne łaski, [które] przysiągłeś Dawidowi w swej prawdzie?

50 Wspomnij, Panie! na zelżywość sług twoich, a jakom ponosił wzgardę w zanadrzu swem od wszystkich narodów możnych.

Pamiętaj, Panie, o zniewadze twoich sług; [o tym], że noszę w swym zanadrzu [wzgardę] wszystkich możnych narodów;

51 Panie! jako urągali nieprzyjaciele twoi, jako urągali ścieżkom pomazańca twego.

Którą twoi wrogowie znieważają, PANIE, którą znieważają ścieżki twego pomazańca.

52 Niech będzie błogosławiony Pan aż na wieki. Amen, Amen.

Błogosławiony [niech będzie] PAN na wieki. Amen, amen.