Psalmów 88

1 Pieśń a psalm synów Korego przedniejszemu śpiewakowi na Machalat ku śpiewaniu, nauczający, (złożony)od Hemana Ezrahytczyka. Panie, Boże zbawienia mego! we dnie i w nocy wołam do ciebie.

pouczający, od Hemana Ezrachity. PANIE, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.

2 Niech przyjdzie przed oblicze twoje modlitwa moja; nakłoń ucha twego do wołania mego.

Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie.

3 Bo nasycona jest utrapieniem dusza moja, a żywot mój przybliżył się aż do grobu. (Sheol h7585)

Moja dusza bowiem jest nasycona utrapieniem, a moje życie zbliża się do grobu. (Sheol h7585)

4 Poczytano mię między tych, którzy zstępują do dołu; byłem jako człowiek bez wszelakiej mocy.

Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.

5 Policzony jestem między umarłymi; jestem jako pobici, leżący w grobie, na których więcej nie pamiętasz, którzy są od ręki twojej wytraceni.

Zaliczono mnie do umarłych; [jestem] jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.

6 Spuściłeś mię w dół najgłębszy, do najciemniejszego i najgłębszego miejsca.

Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.

7 Doległa mię zapalczywość twoja, a wszystkiemi nawałnościami twemi przytłoczyłeś mię. (Sela)

Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. (Sela)

8 Dalekoś oddalił znajomych moich odemnie, którymeś mię bardzo obrzydził, a takiem zawarty, że mi nie lza wynijść.

Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.

9 Oko moje zemdlało od utrapienia mego; wzywam cię, Panie! na każdy dzień, wyciągając do ciebie ręce moje.

Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, PANIE, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.

10 Izali przed umarłymi cuda czynić będziesz? izali umarli powstaną, aby cię wysławiali? (Sela)

Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? (Sela)

11 Izali opowiadane będzie w grobie miłosierdzie twoje? a prawda twoja w zginieniu?

Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?

12 Izali poznają w ciemnościach cuda twoje? a sprawiedliwość twoję w ziemi zapamiętania?

Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?

13 Lecz ja, Panie! do ciebie wołam, a z poranku uprzedza cię modlitwa moja.

Lecz ja, PANIE, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.

14 Przeczże, o Panie! odrzucasz duszę moję, a zakrywasz oblicze twoje przedemną?

Dlaczego, PANIE, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?

15 Jamci utrapiony, i prawie już umierający od gwałtu; ponoszę strachy twoje, i trwożę sobą.

Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.

16 Powstał przeciwko mnie srogi gniew twój, a strachy twoje wytraciły mię.

Twój srogi gniew spadł na mnie [i] wyniszczyła mnie twoja groza.

17 Ogarniają mię jako woda przez cały dzień; otaczają mię gromadno.

Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.

18 Oddaliłeś odemnie przyjaciela i towarzysza, a znajomym moim jestem jako w ciemności.

Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.