Psalmów 80

1 Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm świadectwa Asafowi. O Pasterzu Izraelski! posłuchaj, który prowadzisz Józefa jako stado owiec; który siedzisz na Cherubinach, rozjaśnij się.

Przewodnikowi chóru, na Sosannim. Psalm świadectwa Asafa. Posłuchaj, Pasterzu Izraela, ty, który prowadzisz Józefa jak stado owiec, ty, który zasiadasz między cherubinami, zabłyśnij.

2 Wzbudź moc swoję przed Efraimem, i Benjaminem, i Manasesem, a przybądź na wybawienie nasze.

Przed Efraimem, Beniaminem i Manassesem wzbudź swoją moc i przyjdź nas zbawić.

3 O Boże! przywróć nas, a rozjaśnij nad nami oblicze twoje, a będziemy zbawieni.

Boże, odnów nas, rozjaśnij [nad nami] swoje oblicze, a będziemy wybawieni.

4 Panie, Boże zastępów! dokądże się będziesz gniewał na modlitwę ludu swego?

PANIE, Boże zastępów, jak długo będziesz się gniewał na modlitwę swego ludu?

5 Nakarmiłeś ich chlebem płaczu, i napoiłeś ich łzami miarą wielką.

Nakarmiłeś ich chlebem płaczu i napoiłeś ich łzami nad miarę.

6 Wystawiłeś nas na zwadę sąsiadom naszym; a nieprzyjaciołom naszym, aby sobie z nas śmiech stroili.

Zrobiłeś z nas przedmiot sporu dla naszych sąsiadów, a nasi wrogowie śmieją się z nas.

7 O Boże zastępów; przywróć nas, a rozjaśnij nad nami oblicze twoje, a będziemy zbawieni.

Boże zastępów, odnów nas, rozjaśnij [nad nami] swoje oblicze, a będziemy wybawieni.

8 Tyś macicę winną z Egiptu przeniósł; wyrzuciłeś pogan, a wsadziłeś ją.

Ty przeniosłeś winorośl z Egiptu; wygnałeś pogan, a ją zasadziłeś.

9 Uprzątnąłeś dla niej, i sprawiłeś, że się rozkorzeniła i napełniła ziemię.

Przygotowałeś jej miejsce i sprawiłeś, że zapuściła korzenie i napełniła ziemię.

10 Okryte są góry cieniem jej, a gałęzie jej jako najwyższe cedry.

Góry okryły się jej cieniem, a jej gałęzie [były jak] najwyższe cedry.

11 Rozpuściła latorośle swe aż do morza, i aż do rzeki gałązki swe.

Wypuściła swe latorośle aż do morza i swoje pędy aż do rzeki.

12 Przeczżeś tedy rozwalił płot winnicy, tak, że ją szarpają wszyscy, którzy mimo drogą idą?

Dlaczego [więc] zburzyłeś jej ogrodzenie, tak że obrywają ją wszyscy, którzy przechodzą drogą?

13 Zniszczył ją wieprz dziki, a zwierz polny spasł ją.

Niszczy ją dzik leśny, a zwierzę polne pożera ją.

14 O Boże zastępów! nawróć się proszę, spojrzyj z nieba, i obacz, a nawiedź tę winną macicę;

O Boże zastępów, proszę, powróć, spójrz z nieba i zobacz, nawiedź tę winorośl;

15 Tę winnicę, którą szczepiła prawica twoja, i latorosłki, któreś sobie zmocnił.

Tę winnicę, którą zasadziła twoja prawica, i latorośl, [którą] umocniłeś dla siebie.

16 Spalona jest ogniem, i wyrąbana; ginie od zapalczywości oblicza twego.

Spalona jest ogniem i wycięta; giną od zgromienia twojego oblicza.

17 Niech będzie ręka twoja nad mężem prawicy twojej, nad synem człowieczym, któregoś sobie zmocnił.

Niech twoja ręka będzie nad mężem twojej prawicy, nad synem człowieczym, którego umocniłeś dla siebie.

18 A nie odstąpimy od ciebie; zachowaj nas przy żywocie, a imienia twego wzywać będziemy.

A my nie odstąpimy od ciebie; zachowaj nas przy życiu, a będziemy wzywać twego imienia.

19 O Panie, Boże zastępów! nawróćże nas zasię; rozjaśnij nad nami oblicze twoje, a będziemy zbawieni.

PANIE, Boże zastępów, odnów nas, rozjaśnij [nad nami] swoje oblicze, a będziemy wybawieni.