Psalmów 77

1 Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

Dem Musikmeister über die Jeduthuniden; von Asaph ein Psalm. Laut ruf’ ich zu Gott, ja ich will schreien,

2 W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

Wenn Drangsalszeiten über mich kommen, such’ ich den Allherrn; meine Hand ist nachts ohn’ Ermatten ausgestreckt, meine Seele will sich nicht trösten lassen.

3 Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)

Denk’ ich an Gott, so muß ich seufzen; sinne ich nach, so verzagt mein Geist. (SELA)

4 Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

Du hältst mir die Augenlider offen, ich bin voll Unruhe und kann nicht reden.

5 Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

Ich überdenke die Tage der Vorzeit, die längst entschwundenen Jahre;

6 Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

ich denke bei Nacht an mein Saitenspiel, ich sinne in meinem Herzen nach, und es grübelt mein Geist und fragt:

7 Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

»Wird der Allherr auf ewig verstoßen und niemals wieder Gnade üben?

8 Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

Ist seine Güte für immer erschöpft? sind seine Verheißungen abgetan für alle Zukunft?

9 Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)

Hat Gott vergessen, gnädig zu sein, oder im Zorn sein Erbarmen verschlossen?« (SELA)

10 I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

Da sagte ich mir: »Das bekümmert mich schmerzlich, daß das Walten des Höchsten sich hat geändert.«

11 Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

Ich will gedenken der Taten des HERRN, will gedenken deiner Wunder von der Vorzeit her,

12 I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

will sinnen über all dein Tun und deine großen Taten erwägen.

13 Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

O Gott, erhaben ist dein Weg: wo ist eine Gottheit so groß wie Gott?

14 Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

Du bist der Gott, der Wunder tut, du hast deine Macht an den Völkern bewiesen,

15 Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)

hast dein Volk erlöst mit starkem Arm, die Kinder Jakobs und Josephs. (SELA)

16 Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

Als die Wasser dich sahen, o Gott, als die Wasser dich sahen, erbebten sie, auch die Tiefen des Weltmeers zitterten;

17 Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

die Wolken ergossen sich in strömenden Regen, das Gewölk ließ Donner erkrachen, und deine Pfeile fuhren einher;

18 Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

deine Donnerstimme dröhnte am Himmelsgewölbe, Blitze erhellten den Erdkreis, es bebte und schwankte die Erde.

19 Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.

Durchs Meer ging dein Weg dahin und dein Pfad durch gewaltige Fluten; doch deine Spuren waren nicht zu erkennen.

20 Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.

Du hast dein Volk geführt wie eine Herde unter Leitung von Mose und Aaron.