Psalmów 77

1 Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

[Dem Vorsänger, für Jeduthun. Von Asaph, ein Psalm.] Meine Stimme ist zu Gott, und ich will schreien; meine Stimme ist zu Gott, und er wird mir Gehör schenken.

2 W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

Am Tage meiner Drangsal suchte ich den Herrn; meine Hand war des Nachts ausgestreckt und ließ nicht ab; [O. erschlaffe nicht] meine Seele weigerte sich getröstet zu werden.

3 Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)

Ich gedachte Gottes, und ich stöhnte; ich sann nach, und mein Geist ermattete. (Sela)

4 Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

Du hieltest fest [d. h. offen] die Lider meiner Augen; ich war voll Unruhe und redete nicht.

5 Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

Ich durchdachte die Tage vor alters, die Jahre der Urzeit.

6 Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

Ich gedachte meines Saitenspiels in der Nacht; ich sann nach in meinem Herzen, und es forschte mein Geist.

7 Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

Wird der Herr auf ewig verwerfen, und hinfort keine Gunst mehr erweisen?

8 Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

Ist zu Ende seine Güte für immer? Hat das Wort [d. h. die Zusage [Verheißung]] aufgehört von Geschlecht zu Geschlecht?

9 Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)

Hat Gott [El] vergessen gnädig zu sein? Hat er im Zorn verschlossen seine Erbarmungen? (Sela)

10 I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

Da sprach ich: Das ist mein Kranksein. [O. Weh] Der Jahre der Rechten des Höchsten,

11 Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

Will ich gedenken, [d. h. rühmend gedenken. O. Das ist mein Kranksein: die Jahre der Rechten des Höchsten. Gedenken will ich usw.] der Taten des Jah; denn deiner Wunder von alters her will ich gedenken;

12 I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

Und ich will nachdenken über all dein Tun, und über deine Taten will ich sinnen.

13 Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

Gott! dein Weg ist im Heiligtum; wer ist ein großer Gott [El] wie Gott?

14 Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

Du bist der Gott, [El] der Wunder tut, du hast deine Stärke kundwerden lassen unter den Völkern.

15 Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)

Du hast dein Volk erlöst mit erhobenem Arm, die Söhne Jakobs und Josephs. (Sela)

16 Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

Dich sahen die Wasser, o Gott, dich sahen die Wasser: sie bebten; ja, es erzitterten die Tiefen.

17 Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

Die Wolken ergossen Wasser; das Gewölk [S. die Anm. zu Hiob 35,5] ließ eine Stimme erschallen, und deine Pfeile fuhren hin und her.

18 Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

Die Stimme deines Donners war im Wirbelwind, Blitze erleuchteten den Erdkreis; es zitterte und bebte die Erde.

19 Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.

Im Meere ist [O. war] dein Weg, und deine Pfade in großen Wassern, und deine Fußstapfen sind [O. waren] nicht bekannt.

20 Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.

Du hast dein Volk geleitet wie eine Herde durch die Hand Moses und Aarons.