Psalmów 77

1 Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

Zborovođi. Po Jedutunu. Asafov. Psalam. Glasom svojim Bogu vapijem, glas mi se Bogu diže i on me čuje.

2 W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

U dan nevolje tražim Gospodina, noću mi se ruka neumorno pruža k njemu, ne može se utješit' duša moja.

3 Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)

Spominjem se Boga i uzdišem; kad razmišljam, daha mi nestane.

4 Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

Vjeđe moje držiš, potresen sam, ne mogu govoriti.

5 Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

Mislim na drevne dane i sjećam se davnih godina;

6 Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

razmišljam noću u srcu, mislim, i duh moj ispituje:

7 Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

“Hoće li Gospodin odbaciti zauvijek i hoće li ikad još biti milostiv?

8 Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

Je li njegova dobrota minula zauvijek, njegovo obećanje propalo za sva pokoljenja?

9 Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)

Zar Bog je zaboravio da se smiluje, ili je gnjevan zatvorio smilovanje svoje?”

10 I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

I govorim: “Ovo je bol moja: promijenila se desnica Višnjega.”

11 Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

Spominjem se djela Jahvinih, sjećam se tvojih pradavnih čudesa.

12 I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

Promatram sva djela tvoja, razmatram ono što si učinio.

13 Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

Svet je tvoj put, o Bože: koji je bog tako velik kao Bog naš?

14 Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

Ti si Bog koji čudesa stvaraš, na pucima si pokazao silu svoju.

15 Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)

Mišicom si izbavio narod svoj, sinove Jakovljeve i Josipove.

16 Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

Vode te ugledaše, Bože, ugledaše te vode i ustuknuše, bezdani se uzburkaše.

17 Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

Oblaci prosuše vode, oblaci zatutnjiše gromom i tvoje strijele poletješe.

18 Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

Grmljavina tvoja u vihoru zaori, munje rasvijetliše krug zemaljski, zemlja se zatrese i zadrhta.

19 Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.

Kroz more put se otvori tebi i tvoja staza kroz vode goleme, a tragova tvojih nitko ne vidje.

20 Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.

Ti si svoj narod vodio kao stado rukama Mojsija i Arona.