Psalmów 74
1 Pieśń wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do końca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego?
intellectus Asaph ut quid Deus reppulisti in finem iratus est furor tuus super oves pascuae tuae
2 Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś sobie zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na której mieszkasz.
memor esto congregationis tuae quam possedisti ab initio redemisti virgam hereditatis tuae mons Sion in quo habitasti in eo
3 Pospieszże się na srogie popustoszenie; a jako wszystko poburzył nieprzyjaciel w świątnicy!
leva manus tuas in superbias eorum in finem quanta malignatus est inimicus in sancto
4 Ryczeli nieprzyjaciele twoi w pośrodku zgromadzenia twego, a na znak tego zostawili wiele chorągwi swoich.
et gloriati sunt qui oderunt te in medio sollemnitatis tuae posuerunt signa sua signa
5 Za rycerza miano tego, który się z wysoka z siekierą zanosił, rąbiąc drzewo wiązania jego.
et non cognoverunt sicut in exitu super summum quasi in silva lignorum securibus
6 A teraz już i rzezania jego na porząd siekierami i młotami tłuką.
exciderunt ianuas eius in id ipsum in securi et ascia deiecerunt eam
7 Założyli ogień w świątnicy twojej, a obaliwszy na ziemię, splugawili przybytek imienia twego.
incenderunt igni sanctuarium tuum in terra polluerunt tabernaculum nominis tui
8 Mówili w sercu swojem: Zburzmy je pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi.
dixerunt in corde suo cognatio eorum simul quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra
9 Znaków naszych nie widzimy: już niemasz proroka, i niemasz między nami, któryby wiedział, póki to ma trwać.
signa nostra non vidimus iam non est propheta et nos non cognoscet amplius
10 Dokądże, o Boże! przeciwnik będzie urągać? izali nieprzyjaciel będzie bluźnił imię twoje aż na wieki?
usquequo Deus inproperabit inimicus inritat adversarius nomen tuum in finem
11 Przeczże zstrzymujesz rękę twoję; a prawicy swej z zanadrza swego cale nie dobędziesz?
ut quid avertis manum tuam et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem
12 Wszakeś ty, Boże! zdawna królem moim; ty sprawujesz hojne zbawienie w pośród ziemi.
Deus autem rex noster ante saeculum operatus est salutes in medio terrae
13 Tyś mocą twoją rozdzielił morze, a potarłeś głowy wielorybów w wodach.
tu confirmasti in virtute tua mare contribulasti capita draconum in aquis
14 Tyś skruszył głowę Lewiatana, dałeś go za pokarm ludowi na puszczy.
tu confregisti capita draconis dedisti eum escam populis Aethiopum
15 Tyś przerwał źródła i potoki; tyś osuszył rzeki bystre.
tu disrupisti fontem et torrentes tu siccasti fluvios Aetham;
16 Twójci jest dzień, twoja też i noc; tyś uczynił światło i słońce.
tuus est dies et tua est nox tu fabricatus es auroram et solem
17 Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato i zimę tyś sprawił.
tu fecisti omnes terminos terrae aestatem et ver tu plasmasti ea
18 Wspomnijże na to, że nieprzyjaciel zelżył Pana, a lud szalony jako urąga imieniowi twemu.
memor esto huius inimicus inproperavit Dominum et populus insipiens incitavit nomen tuum
19 Nie podawajże tej kupie duszy synogarlicy twojej; na stadko ubogich twoich nie zapominaj na wieki.
ne tradas bestiis animam confitentem tibi animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem
20 Obejrzyj się na przymierze twoje; albowiem i najciemniejsze kąty ziemi pełne jaskiń drapiestwa.
respice in testamentum tuum quia repleti sunt qui obscurati sunt terrae domibus iniquitatum
21 Niechajże nędznik nie odchodzi z hańbą; ubogi i żebrak niechaj chwali imię twoje.
ne avertatur humilis factus confusus pauper et inops laudabunt nomen tuum
22 Powstańże, o Boże! ujmij się o sprawę twoję; wspomnij na pohańbienie twoje, które się dzieje od szalonych na każdy dzień.
exsurge Deus iudica causam tuam memor esto inproperiorum tuorum eorum qui ab insipiente sunt tota die
23 Nie zapominajże wykrzykania nieprzyjaciół twoich, i huku tych, co przeciwko tobie powstawają, który się ustawicznie sili.
ne obliviscaris voces inimicorum tuorum superbia eorum qui te oderunt ascendit semper
