Psalmów 74
1 Pieśń wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do końca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego?
[A Psalm] of instruction for Asaph. Therefore have you rejected [us], O God, for ever? [therefore] is your wrath kindled against the sheep of your pasture?
2 Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś sobie zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na której mieszkasz.
Remember your congregation which you have purchased from the beginning; you did ransom the rod of your inheritance; this mount Sion wherein you have lived.
3 Pospieszże się na srogie popustoszenie; a jako wszystko poburzył nieprzyjaciel w świątnicy!
Lift up your hands against their pride continually; [because of] all that the enemy has done wickedly in your holy places.
4 Ryczeli nieprzyjaciele twoi w pośrodku zgromadzenia twego, a na znak tego zostawili wiele chorągwi swoich.
And they that hate you have boasted in the midst of your feast; they have set up their standards for signs,
5 Za rycerza miano tego, który się z wysoka z siekierą zanosił, rąbiąc drzewo wiązania jego.
ignorantly as it were in the entrance above;
6 A teraz już i rzezania jego na porząd siekierami i młotami tłuką.
they cut down its doors at once with axes as in a wood of trees; they have broken it down with hatchet and stone cutter.
7 Założyli ogień w świątnicy twojej, a obaliwszy na ziemię, splugawili przybytek imienia twego.
They have burnt your sanctuary with fire to the ground; they have profaned the habitation of your name.
8 Mówili w sercu swojem: Zburzmy je pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi.
They have said in their heart, [even] all their kindred together, Come, let us abolish the feasts of the Lord from the earth.
9 Znaków naszych nie widzimy: już niemasz proroka, i niemasz między nami, któryby wiedział, póki to ma trwać.
We have not seen our signs; there is no longer a prophet; and [God] will not know us any more.
10 Dokądże, o Boże! przeciwnik będzie urągać? izali nieprzyjaciel będzie bluźnił imię twoje aż na wieki?
How long, O God, shall the enemy reproach? shall the enemy provoke your name forever?
11 Przeczże zstrzymujesz rękę twoję; a prawicy swej z zanadrza swego cale nie dobędziesz?
Therefore turn you away your hand, and your right hand from the midst of your bosom for ever?
12 Wszakeś ty, Boże! zdawna królem moim; ty sprawujesz hojne zbawienie w pośród ziemi.
But God is our King of old; he has wrought salvation in the midst of the earth.
13 Tyś mocą twoją rozdzielił morze, a potarłeś głowy wielorybów w wodach.
You did establish the sea, in your might, you did break to pieces the heads of the dragons in the water.
14 Tyś skruszył głowę Lewiatana, dałeś go za pokarm ludowi na puszczy.
You did break to pieces the heads of the dragon; you did give him [for] meat to the Ethiopian nations.
15 Tyś przerwał źródła i potoki; tyś osuszył rzeki bystre.
You did cleave fountains and torrents; you dried up mighty rivers.
16 Twójci jest dzień, twoja też i noc; tyś uczynił światło i słońce.
The day is your, and the night is your; you have prepared the sun and the moon.
17 Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato i zimę tyś sprawił.
You have made all the borders of the earth; you have made summer and spring.
18 Wspomnijże na to, że nieprzyjaciel zelżył Pana, a lud szalony jako urąga imieniowi twemu.
Remember this your creation: an enemy has reproached the Lord, and a foolish people has provoked your name.
19 Nie podawajże tej kupie duszy synogarlicy twojej; na stadko ubogich twoich nie zapominaj na wieki.
Deliver not to the wild beasts a soul that gives praise to you: forget not for ever the souls of your poor.
20 Obejrzyj się na przymierze twoje; albowiem i najciemniejsze kąty ziemi pełne jaskiń drapiestwa.
Look upon your covenant: for the dark [places] of the earth are filled with the habitations of iniquity.
21 Niechajże nędznik nie odchodzi z hańbą; ubogi i żebrak niechaj chwali imię twoje.
let not the afflicted and shamed one be rejected: the poor and needy shall praise your name.
22 Powstańże, o Boże! ujmij się o sprawę twoję; wspomnij na pohańbienie twoje, które się dzieje od szalonych na każdy dzień.
Arise, O God, plead your cause: remember your reproaches that come from the foolish one all the day.
23 Nie zapominajże wykrzykania nieprzyjaciół twoich, i huku tych, co przeciwko tobie powstawają, który się ustawicznie sili.
Forget not the voice of your suppliants: let the pride of them that hate you continually ascend before you.
