Psalmów 69

1 Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy. Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.

In finem, pro iis qui commutabuntur. David. [Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam.

2 Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.

Infixus sum in limo profundi et non est substantia. Veni in altitudinem maris, et tempestas demersit me.

3 Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego.

Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ; defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum.

4 Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.

Multiplicati sunt super capillos capitis mei qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei injuste; quæ non rapui, tunc exsolvebam.

5 Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą.

Deus, tu scis insipientiam meam; et delicta mea a te non sunt abscondita.

6 Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do hańby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!

Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum; non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israël.

7 Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.

Quoniam propter te sustinui opprobrium; operuit confusio faciem meam.

8 Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,

Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meæ.

9 Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.

Quoniam zelus domus tuæ comedit me, et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me.

10 Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohańbienie.

Et operui in jejunio animam meam, et factum est in opprobrium mihi.

11 Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.

Et posui vestimentum meum cilicium; et factus sum illis in parabolam.

12 Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.

Adversum me loquebantur qui sedebant in porta, et in me psallebant qui bibebant vinum.

13 Ale ja obracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.

Ego vero orationem meam ad te, Domine; tempus beneplaciti, Deus. In multitudine misericordiæ tuæ, exaudi me in veritate salutis tuæ.

14 Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;

Eripe me de luto, ut non infigar; libera me ab iis qui oderunt me, et de profundis aquarum.

15 Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego.

Non me demergat tempestas aquæ, neque absorbeat me profundum, neque urgeat super me puteus os suum.

16 Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.

Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua; secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me.

17 Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię.

Et ne avertas faciem tuam a puero tuo; quoniam tribulor, velociter exaudi me.

18 Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.

Intende animæ meæ, et libera eam; propter inimicos meos, eripe me.

19 Ty znasz pohańbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.

Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam;

20 Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.

in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me. Improperium exspectavit cor meum et miseriam: et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit; et qui consolaretur, et non inveni.

21 Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.

Et dederunt in escam meam fel, et in siti mea potaverunt me aceto.

22 Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.

Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum.

23 Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją.

Obscurentur oculi eorum, ne videant, et dorsum eorum semper incurva.

24 Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.

Effunde super eos iram tuam, et furor iræ tuæ comprehendat eos.

25 Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka.

Fiat habitatio eorum deserta, et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet.

26 Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.

Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt, et super dolorem vulnerum meorum addiderunt.

27 Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej.

Appone iniquitatem super iniquitatem eorum, et non intrent in justitiam tuam.

28 Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.

Deleantur de libro viventium, et cum justis non scribantur.

29 Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię.

Ego sum pauper et dolens; salus tua, Deus, suscepit me.

30 Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.

Laudabo nomen Dei cum cantico, et magnificabo eum in laude:

31 A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.

et placebit Deo super vitulum novellum, cornua producentem et ungulas.

32 To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;

Videant pauperes, et lætentur; quærite Deum, et vivet anima vestra:

33 Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.

quoniam exaudivit pauperes Dominus, et vinctos suos non despexit.

34 Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.

Laudent illum cæli et terra; mare, et omnia reptilia in eis.

35 Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają.

Quoniam Deus salvam faciet Sion, et ædificabuntur civitates Juda, et inhabitabunt ibi, et hæreditate acquirent eam.

36 Także i nasienie sług jego dziedzicznie ją otrzyma, a którzy miłują imię jego, będą w niej mieszkać.

Et semen servorum ejus possidebit eam; et qui diligunt nomen ejus habitabunt in ea.]