Psalmów 60

1 Przedniejszemu śpiewakowi na Sussanedut złota pieśń Dawidowa do nauczania; Gdy walczył przeciw Syryjczykom Nacharaim, i przeciw Syryjczykom Soby; gdy się wrócił Joab, poraziwszy Edomczyków w dolinie solnej dwanaście tysięcy. Boże! odrzuciłeś nas, rozproszyłeś nas, i rozgniewałeś się; nawróćże się zasię do nas.

For the leader. On shushan eduth. A michtam of David (for teaching), when he fought with Aram-naharaim and Aram-zobah, and Joab returned and defeated twelve thousand Edomites in the Valley of Salt. O God, you have spurned and broken us, routing us in your wrath – restore us!

2 Zatrząsnąłeś był ziemią, i rozsadziłeś ją; uleczże rozpadliny jej, boć się chwieje.

You have shaken the land and cleft it; heal its tottering breaches.

3 Okazywałeś ludowi twemu przykre rzeczy, napoiłeś nas winem zawrotu.

You have made your people drink hardship, and given us wine of reeling.

4 Ale teraz dałeś chorągiew tym, którzy się ciebie boją, aby ją wynieśli dla prawdy twej. (Sela)

You have given those who fear you a banner, a rallying-place from the bow, (Selah)

5 Aby byli wybawieni umiłowani twoi; zachowajże ich prawicą twoją, a wysłuchaj mię.

for the rescue of your beloved. Save by your right hand and answer us.

6 Bóg ci mówił w świętobliwości swojej; przeto się rozweselę, rozdzielę Sychem, i dolinę Sukkotską pomierzę.

God did solemnly swear: “As victor will I divide Shechem, and mete out the valley of Succoth.

7 Mojeć jest Galaad, mój i Manases, i Efraim moc głowy mojej; Juda zakonodawcą moim.

Mine is Gilead, mine is Manasseh, Ephraim is the defence of my head, Judah my sceptre of rule,

8 Moab miednicą do umywania mego; na Edoma wrzucę buty moje; ty, Palestyno! wykrzykaj nademną.

Moab the pot that I wash in, Edom – I cast my shoe over it, I shout o’er Philistia in triumph.”

9 Któż mię wprowadzi do miasta obronnego? kto mię przyprowadzi aż do Edom?

O to be brought to the fortified city! O to be led into Edom!

10 Izali nie ty, o Boże! któryś nas był odrzucił, a nie wychodziłeś, Boże! z wojskami naszemi?

Have you not spurned us, O God? You do not march forth with our armies.

11 Dajże nam ratunek w utrapieniu; boć omylny ratunek ludzki.

Grant us help from the foe, for human help is worthless.

12 W Bogu mężnie sobie poczynać będziemy, a on podepcze nieprzyjaciół naszych.

With God we shall yet do bravely: he himself will tread down our foes.