Psalmów 56

1 Przedniejszemu śpiewakowi o niemej gołębicy, na miejscach odległych, złoty psalm Dawidowy, gdy go w Gat Filistynowie pojmali. Zmiłuj się nademną, o Boże!, bo mię chce pochłonąć człowiek; każdego dnia walcząc trapi mię.

Przewodnikowi chóru, na Jonat elem rechokim. Miktam Dawida, gdy Filistyni schwytali go w Gat. Zmiłuj się nade mną, Boże, bo chce mnie pochłonąć człowiek; każdego dnia uciska mnie walką.

2 Chcą mię połknąć nieprzyjaciele moi na każdy dzień; zaprawdęć wiele jest walczących przeciwko mnie, o Najwyższy!

Moi wrogowie każdego dnia chcą mnie połknąć; wielu bowiem walczy przeciwko mnie, o Najwyższy.

3 Któregokolwiek mię dnia strach ogarnia, ja w tobie ufam.

Ilekroć strach mnie ogarnia, ufam tobie.

4 Boga wysławiać będę dla słowa jego; w Bogu nadzieję będę miał, ani się będę bał, żeby mi co ciało uczynić mogło.

W Bogu będę wysławiać jego słowo; Bogu ufam i nie będę się bał tego, co człowiek może mi uczynić.

5 Przez cały dzień słowa moje wykręcają, a przeciwko mnie są wszystkie myśli ich, na złe.

Przez cały dzień przekręcają moje słowa, przeciwko mnie kierują wszystkie swe zamysły, ku memu nieszczęściu.

6 Zbierają się, i ukrywają się, i ślad mój upatrują, czyhając na duszę moję.

Zbierają się, ukrywają i śledzą moje kroki, czyhając na moją duszę.

7 Izali za nieprawość pomsty ujdą? strąć te narody, o Boże! w popędliwości twojej.

Czy unikną [zemsty] za nieprawość? Boże, powal te narody w swoim gniewie.

8 Tyś tułanie moje policzył; zbierzże też łzy moje w wiadro twe; izaż nie są spisane w księgach twoich?

Ty policzyłeś dni mojej tułaczki, zbierz [też] moje łzy do swego bukłaka; czyż nie są [spisane] w twojej księdze?

9 Tedy się nazad cofną nieprzyjaciele moi, któregokolwiek dnia zawołam; bo to wiem, iż Bóg jest ze mną.

Gdy zawołam, cofną się moi wrogowie; to wiem, bo Bóg jest ze mną.

10 Boga wysławiać będę z słowa; Pana chwalić będę z słowa jego.

W Bogu będę wysławiać jego słowa, w PANU będę chwalić jego słowo.

11 W Bogu mam nadzieję, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.

Bogu ufam, nie będę się bał tego, co mi może uczynić człowiek.

12 Tobiem, o Boże! śluby uczynił; przetoż też tobie chwały oddam.

Tobie, Boże, śluby złożyłem, [dlatego też] tobie oddam chwałę.

13 Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku, abym statecznie chodził przed obliczem Bożem w światłości żyjących.

Ocaliłeś bowiem moją duszę od śmierci, a moje nogi od upadku, abym chodził przed Bogiem w światłości żyjących.