Psalmów 51
1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Gdy do niego przyszedł Natan prorok, potem jak był wszedł do Betsaby. Zmiłuj się nademną, Boże! według miłosierdzia twego; według wielkich litości twoich zgładź nieprawości moje.
In finem. Psalmus David, cum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee. [Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam; et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.
2 Omyj mię doskonale od nieprawości mojej, a od grzechu mego oczyść mię.
Amplius lava me ab iniquitate mea, et a peccato meo munda me.
3 Albowiem ja znam nieprawość moję, a grzech mój przedemną jest zawżdy.
Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, et peccatum meum contra me est semper.
4 Tobie, tobiem samemu zgrzeszył, i złem przed oczyma twemi uczynił, abyś był sprawiedliwy w mowie twojej, i czystym w sądzie twoim.
Tibi soli peccavi, et malum coram te feci; ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris.
5 Oto w nieprawości poczęty jestem, a w grzechu poczęła mię matka moja.
Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum, et in peccatis concepit me mater mea.
6 Oto się kochasz w prawdzie wewnętrznej, a skrytą mądrość objawiłeś mi.
Ecce enim veritatem dilexisti; incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.
7 Oczyść mię, isopem, a oczyszczon będę; omyj mię, a nad śnieg wybielony będę.
Asperges me hyssopo, et mundabor; lavabis me, et super nivem dealbabor.
8 Daj mi słyszeć radość i wesele, a niech się rozradują kości moje, któreś pokruszył.
Auditui meo dabis gaudium et lætitiam, et exsultabunt ossa humiliata.
9 Odwróć oblicze twoje od grzechów moich, a zgładź wszystkie nieprawości moje.
Averte faciem tuam a peccatis meis, et omnes iniquitates meas dele.
10 Serce czyste stwórz we mnie, o Boże! a ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.
Cor mundum crea in me, Deus, et spiritum rectum innova in visceribus meis.
11 Nie odrzucaj mię od oblicza twego, a Ducha swego świętego nie odbieraj odemnie.
Ne projicias me a facie tua, et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.
12 Przywróć mi radość zbawienia twego, a duchem dobrowolnym podeprzyj mię.
Redde mihi lætitiam salutaris tui, et spiritu principali confirma me.
13 Tedy będę nauczał przestępców dróg twoich, aby się grzesznicy do ciebie nawrócili.
Docebo iniquos vias tuas, et impii ad te convertentur.
14 Wyrwij mię z pomsty za krew, o Boże, Boże zbawienia mojego! a język mój będzie wysławiał sprawiedliwość twoję.
Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meæ, et exsultabit lingua mea justitiam tuam.
15 Panie! otwórz wargi moje, a usta moje opowiadać będą chwałę twoję.
Domine, labia mea aperies, et os meum annuntiabit laudem tuam.
16 Albowiem nie pragniesz ofiar, choćbym ci je dał, ani całopalenia przyjmiesz.
Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique; holocaustis non delectaberis.
17 Ofiary Bogu przyjemne duch skruszony; sercem skruszonem i strapionem nie pogardzisz, o Boże!
Sacrificium Deo spiritus contribulatus; cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.
18 Dobrze uczyń według upodobania twego Syonowi; pobubuj mury Jeruzalemskie.
Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion, ut ædificentur muri Jerusalem.
19 Tedy przyjmiesz ofiary sprawiedliwości, ofiary ogniste, i całopalenia; tedy cielce ofiarować będą na ołtarzu twoim.
Tunc acceptabis sacrificium justitiæ, oblationes et holocausta; tunc imponent super altare tuum vitulos.]
