< Psalmów 49 >

1 Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi! 2 Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi! 3 Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność. 4 Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję. 5 Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć? 6 Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się. 7 Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań. 8 (Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.) 9 Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu. 10 Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje. 11 Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi. 12 Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną. 13 Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. (Sela) 14 Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego. (Sheol h7585) 15 Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. (Sela) (Sheol h7585) 16 Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego. 17 Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego. 18 A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił: 19 Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości. 20 Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.

< Psalmów 49 >