Psalmów 44

1 Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający. Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.

Bože, svojim ušima slušasmo, oci nam naši pripovijedaše djelo koje si uèinio u njihovo vrijeme, u staro vrijeme.

2 Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.

Rukom svojom izgnao si narode, a njih posadio; iskorijenio si plemena, a njih namnožio.

3 Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.

Jer ne zadobiše zemlje svojim maèem, niti im mišica njihova pomože, nego tvoja desnica i tvoja mišica, i svjetlost lica tvojega, jer ti bijahu omiljeli.

4 Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.

Bože, care moj, ti si onaj isti, pošlji pomoæ Jakovu!

5 Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.

S tobom æemo izbosti neprijatelje svoje, i s imenom tvojim izgaziæemo one koji ustaju na nas.

6 Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;

Jer se ne uzdam u luk svoj, niti æe mi maè moj pomoæi.

7 Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.

Nego æeš nas ti izbaviti od neprijatelja našijeh, i nenavidnike naše posramiæeš.

8 Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. (Sela)

Bogom æemo se hvaliti svaki dan, i ime tvoje slaviæemo dovijeka.

9 Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.

Ali sad si nas povrgao i posramio, i ne ideš s vojskom našom.

10 Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.

Obraæaš nas te bježimo ispred neprijatelja, i neprijatelji nas naši haraju.

11 Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.

Dao si nas kao ovce da nas jedu, i po narodima rasijao si nas.

12 Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.

U bescjenje si prodao narod svoj, i nijesi mu podigao cijene.

13 Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.

Dao si nas na potsmijeh susjedima našijem, da nam se rugaju i sramote nas koji žive oko nas.

14 Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.

Naèinio si od nas prièu u naroda, gledajuæi nas mašu glavom tuðinci.

15 Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.

Svaki je dan sramota moja preda mnom, i stid je popao lice moje

16 Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.

Od rijeèi potsmjevaèevih i rugaèevih, i od pogleda neprijateljevih i osvetljivèevih.

17 To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.

Sve ovo snaðe nas; ali ne zaboravismo tebe, niti prestupismo zavjeta tvojega.

18 Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,

Ne otstupi natrag srce naše, i stope naše ne zaðoše s puta tvojega.

19 Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.

Kad si nas bio u zemlji zmajevskoj, i pokrivao nas sjenom smrtnijem,

20 Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,

Onda da bijasmo zaboravili ime Boga svojega i podigli ruke svoje k Bogu tuðemu,

21 Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.

Ne bi li Bog iznašao to? Jer on zna tajne u srcu.

22 Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.

A ubijaju nas za tebe svaki dan; s nama postupaju kao s ovcama klanicama.

23 Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

Ustani, što spavaš, Gospode! Probudi se, nemoj odbaciti zasvagda.

24 Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?

Zašto kriješ lice svoje? zaboravljaš nevolju i muku našu?

25 Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.

Duša naša pade u prah, tijelo je naše baèeno na zemlju.

26 Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.

Ustani, pomoæi naša, i izbavi nas radi milosti svoje.