Psalmów 44

1 Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający. Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.

MAING Kot, se ronger ki salong at, sam at oko kasokasoi ong kit er, me kom kotin wiadar ni ar ansau mas.

2 Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.

Kom kotin pakiweier men liki kan ki lim omui, ap wilian ir di; kom kotin koko sang wei kan, ap id katotoe ir ala.

3 Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.

Pwe re sota kaloedier sap o ki ar kodlas, o pa arail sota katepa ong ir, pwe pali maun omui o lim omui, o marain en silang omui; pweki kom kotin kupura irail er.

4 Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.

Pwe komui Kot ai Nanmarki, me inauki ong Iakop, en sauasa i.

5 Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.

Komui, me se pan kawekila at imwintiti kan; ni mar omui me se pan tiakekidi me kin palian kit.

6 Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;

Pwe i sota kin kaporoporeki ai kasik katieu, o ai kodlas sota kak dore ia la.

7 Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.

Pwe komui me kin sauasa kit sang at imwintiti kan, o kom kin kanamenokala, me kailong kin kit.

8 Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. (Sela)

Ran karos se pan kapinga Kot, o se pan danke ong mar omui kokolata. (Sela)

9 Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.

Ari so, kom kotin likidmalie kin kit ala, pwe sen lisela, o komui sota iang at karis akan.

10 Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.

Kom kotin mueid ong at imwintiti, ren paki kit wei, o me kailong kin kit, kin kulia sang at kapwa.

11 Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.

Kom kotin mueid ong ir, ren kawe kit ala dueta sip oko, o kom kotin kamueit kit pasang nan pung en men liki kan.

12 Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.

Kom netikila sapwilim omui kan ni pwai sued, a komui ap sota kapwapwa kilar.

13 Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.

Kom kin kotin wiai ong kit, sen kankaurur ren men imp at, o lalaue o sarodi ren me kapil kit pena.

14 Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.

Kom kotin wia kin kit karasepa eu ren men liki kan o aramas akan kin dueduälok kin kit.

15 Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.

I kin saro nin ran karos o mas ai me dir en namenok,

16 Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.

Ni ai rongerong aramas morsued o lalaue, o ni ai kilekilang ai imwintiti o me kin akdepuk kan.

17 To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.

Mepukat karos lel dong kit er, ari so, se sota kak monokela komui, de wia dip ong sapwilim omui inau.

18 Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,

Mongiong at sota pupwei sang komui, o se sota wuki wei sang al omui.

19 Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.

A komui kawe kit alar ni wasan man sued, o kom kadupale kidi mot en mela.

20 Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,

Ma se monokela mar en at Kol, o pokada pa at ong amen kot,

21 Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.

Kot sota pan kotin diarada? Pwe a kotin mangi lol en mongiong at.

22 Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.

Pwe kit kin kalokoloke kin komui ni ran karos, o kit rasong sip me pan kamela.

23 Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

Maing, kom kotida! Da me kom kotin saimokela? Kotin opada wasa, o der kasapoke kit ala kokolata!

24 Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?

Da me kom kotin karirila silang omui, o kotin maliela at luet o at kalokolok?

25 Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.

Pwe ngen it poridier ni pwel par; kaped it pas ong pwel.

26 Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.

Kom kotida, sauasa kit, o dore kit ala pweki omui kalangan.