Psalmów 44

1 Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający. Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.

In finem. Filiis Core ad intellectum.

2 Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.

Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis.

3 Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.

Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos; afflixisti populos, et expulisti eos.

4 Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.

Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.

5 Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.

Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob.

6 Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;

In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.

7 Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.

Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me:

8 Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. (Sela)

salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti.

9 Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.

In Deo laudabimur tota die, et in nomine tuo confitebimur in sæculum.

10 Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.

Nunc autem repulisti et confudisti nos, et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.

11 Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.

Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, et qui oderunt nos diripiebant sibi.

12 Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.

Dedisti nos tamquam oves escarum, et in gentibus dispersisti nos.

13 Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.

Vendidisti populum tuum sine pretio, et non fuit multitudo in commutationibus eorum.

14 Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.

Posuisti nos opprobrium vicinis nostris; subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.

15 Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.

Posuisti nos in similitudinem gentibus; commotionem capitis in populis.

16 Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.

Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me:

17 To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.

a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis.

18 Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,

Hæc omnia venerunt super nos; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo.

19 Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.

Et non recessit retro cor nostrum; et declinasti semitas nostras a via tua:

20 Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,

quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.

21 Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.

Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum,

22 Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.

nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die; æstimati sumus sicut oves occisionis.

23 Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

Exsurge; quare obdormis, Domine? exsurge, et ne repellas in finem.

24 Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?

Quare faciem tuam avertis? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?

25 Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.

Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra; conglutinatus est in terra venter noster.

26 Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.

Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum.