Psalmów 44

1 Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający. Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.

Dem Vorsänger. Eine Unterweisung von den Kindern Korahs. O Gott, mit unsern eigenen Ohren haben wir es gehört, unsre Väter haben es uns erzählt, was du für Taten getan hast zu ihrer Zeit, in den Tagen der Vorzeit!

2 Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.

Du hast mit deiner Hand die Heiden vertrieben, sie aber gepflanzt; du hast Völker zerschmettert, sie aber ausgebreitet.

3 Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.

Denn nicht mit ihrem Schwert haben sie das Land gewonnen; und ihr Arm hat ihnen nicht geholfen, sondern deine rechte Hand und dein Arm und das Licht deines Angesichts; denn du hattest Wohlgefallen an ihnen.

4 Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.

Du bist derselbe, mein König, o Gott; verordne Jakobs Heil!

5 Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.

Durch dich wollen wir unsre Feinde niederstoßen; in deinem Namen wollen wir unsre Widersacher zertreten.

6 Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;

Denn ich verlasse mich nicht auf meinen Bogen, und mein Schwert kann mir nicht helfen;

7 Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.

sondern du hast uns geholfen vor unsern Feinden und hast zuschanden gemacht, die uns hassen.

8 Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. (Sela)

Gottes rühmen wir uns alle Tage, und deinen Namen loben wir ewig. (Pause)

9 Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.

Und doch hast du uns verworfen und zuschanden werden lassen und bist nicht ausgezogen mit unsern Heerscharen.

10 Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.

Du ließest uns zurückweichen vor dem Feind; und die uns hassen, haben sich Beute gemacht.

11 Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.

Du gibst uns hin wie Schafe zum Fraße und zerstreust uns unter die Heiden.

12 Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.

Du verkaufst dein Volk um ein Spottgeld und verlangst nicht viel dafür!

13 Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.

Du setzest uns der Beschimpfung unserer Nachbarn aus, dem Hohn und Spott derer, die uns umgeben.

14 Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.

Du machst uns zum Sprichwort unter den Heiden, daß die Völker den Kopf über uns schütteln.

15 Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.

Alle Tage ist meine Schmach vor mir, und Scham bedeckt mein Angesicht

16 Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.

wegen der Stimme des Spötters und Lästerers, wegen des Feindes, des Rachgierigen.

17 To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.

Dieses alles ist über uns gekommen; und doch haben wir deiner nicht vergessen, noch deinen Bund gebrochen.

18 Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,

Unser Herz hat sich nicht zurückgewandt, noch sind unsre Schritte abgewichen von deinem Pfad,

19 Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.

daß du uns zermalmtest am Orte der Schakale und uns mit Todesschatten bedecktest!

20 Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,

Wenn wir des Namens unsres Gottes vergessen und unsre Hände zu einem fremden Gott ausgestreckt hätten,

21 Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.

würde Gott das nicht erforschen? Er kennt ja die Geheimnisse des Herzens.

22 Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.

So aber werden wir um deinetwillen alle Tage erwürgt und sind geachtet wie Schlachtschafe.

23 Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

Herr, erhebe dich! Warum schläfst du? Wache auf und verstoße uns nicht für immer!

24 Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?

Warum verbirgst du dein Angesicht und vergissest unsres Elendes und unsrer Bedrängnis?

25 Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.

Denn unsre Seele ist bis zum Staub gebeugt, und unser Leib klebt am Erdboden.

26 Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.

Mache dich auf, uns zu helfen, und erlöse uns um deiner Gnade willen!