Psalmów 44

1 Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający. Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.

Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

2 Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.

Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

3 Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.

Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

4 Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.

Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

5 Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.

Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

6 Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;

Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

7 Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.

Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

8 Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. (Sela)

Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)

9 Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.

Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

10 Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.

Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

11 Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.

Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

12 Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.

Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

13 Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.

Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

14 Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.

Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

15 Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.

Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

16 Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.

Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

17 To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.

Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

18 Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,

Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

19 Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.

Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

20 Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,

Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

21 Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.

Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

22 Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.

Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

23 Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.

Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

24 Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

25 Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.

Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

26 Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.

Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.