Psalmów 39
1 Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy. Rzekłem: Będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem swym; włożę munsztuk w usta moje, póki niepobożny będzie przedemną.
В конец, Идифуму, песнь Давиду. Рех: сохраню пути моя, еже не согрешати ми языком моим: положих устом моим хранило, внегда востати грешному предо мною.
2 Zaniemiałem milcząc; zamilknąłem i w dobrej sprawie; ale boleść moja bardziej się wzmagała.
Онемех и смирихся, и умолчах от благ, и болезнь моя обновися.
3 Rozpaliło się serce moje we wnętrznościach moich; w rozmyślaniu mojem rozżarzył się ogień, ażem tak rzekł językiem swoim:
Согреяся сердце мое во мне, и в поучении моем разгорится огнь: глаголах языком моим:
4 Daj mi poznać, Panie! dokończenie moje, i wymiar dni moich jaki jest, abym wiedział, jak długo trwać będę.
скажи ми, Господи, кончину мою и число дний моих, кое есть, да разумею, что лишаюся аз.
5 Otoś na dłoni wymierzył dni moje, a wiek mój jest jako nic przed tobą; zaprawdę szczerą marnością jest wszelki człowiek, choć najduższy. (Sela)
Се, пяди положил еси дни моя, и состав мой яко ничтоже пред Тобою: обаче всяческая суета всяк человек живый.
6 Zaprawdę pomija człowiek jako cień; zaprawdę próżno się kłopocze, zgromadza, a nie wie, kto to pobierze.
Убо образом ходит человек, обаче всуе мятется: сокровищствует, и не весть, кому соберет я.
7 A teraz na cóż oczekuję, Panie? Tyś jest sam oczekiwaniem mojem.
И ныне кто терпение мое? Не Господь ли? И состав мой от Тебе есть.
8 Przetoż od wszystkich przestępstw moich wybaw mię; na pośmiech głupiemu nie dawaj mię.
От всех беззаконий моих избави мя: поношение безумному дал мя еси.
9 Zaniemiałem, i nie otworzyłem ust moich, przeto, żeś to ty uczynił.
Онемех и не отверзох уст моих, яко Ты сотворил еси.
10 Odejmij odemnie karanie twoje; bom od smagania ręki twojej ustał.
Отстави от мене раны Твоя: от крепости бо руки Твоея аз изчезох.
11 Gdy ty gromiąc karzesz człowieka dla nieprawości, wnet niszczysz jako mól grzeczność jego; zaisteć marnością jest wszelki człowiek. (Sela)
Во обличениих о беззаконии наказал еси человека, и истаял еси яко паучину душу его: обаче всуе всяк человек.
12 Wysłuchajże modlitwę moję, Panie! a wołanie moje przyjmij w uszy swoje, nie milcz na łzy moje; bomci ja przychodniem u ciebie, i komornikiem, jako wszyscy ojcowie moi.
Услыши молитву мою, Господи, и моление мое внуши, слез моих не премолчи: яко преселник аз есмь у Тебе и пришлец, якоже вси отцы мои.
13 Sfolguj mi, abym się posilił, pierwej niżeli odejdę, a nie będzie mię.
Ослаби ми, да почию, прежде даже не отиду, и ктому не буду.
