Psalmów 38

1 Psalm Dawidowy ku przypominaniu. Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.

Gospode! nemoj me karati u gnjevu svojem, niti me nakazati u jarosti svojoj.

2 Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.

Jer strijele tvoje ustrijeliše me, i ruka me tvoja tišti.

3 Niemasz nic całego w ciele mojem dla rozgniewania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu mojego.

Nema zdrava mjesta na tijelu mojem od gnjeva tvojega; nema mira u kostima mojim od grijeha mojega.

4 Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.

Jer bezakonja moja izaðoše vrh glave moje, kao teško breme otežaše mi.

5 Zjątrzyły się, i pogniły rany moje, dla głupstwa mojego.

Usmrdješe se i zagnojiše se rane moje od bezumlja mojega.

6 Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzień w żałobie chodzę.

Zgrèio sam se i pogurio veoma, vas dan idem sjetan;

7 Albowiem wnętrzności moje pełne są brzydkości, a nie masz nic całego w ciele mojem.

Jer sam iznutra pun ognja, i nema zdrava mjesta na tijelu mojem.

8 Zemdlałem, i startym jest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.

Iznemogoh i veoma oslabih, rièem od trzanja srca svojega.

9 Panie! przed tobą jest wszystka żądość moja, a wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.

Gospode! pred tobom su sve želje moje, i uzdisanje moje nije od tebe sakriveno.

10 Serce moje skacze; opuściła mię siła moja, a jasności oczów moich nie masz przy mnie.

Srce moje jako kuca, ostavi me snaga moja, i vid oèiju mojijeh, ni njega mi nema.

11 Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.

Drugovi moji i prijatelji moji videæi rane moje otstupiše, daleko stoje bližnji moji.

12 I zastawili sidła ci, którzy szukają duszy mojej; a którzy mi szukają złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzień zmyślali.

Koji traže dušu moju namještaju zamku, i koji su mi zlu radi, govore o pogibli i po vas dan misle o prijevari.

13 Alem ja niby głuchy nie słyszał, a jako niemy, który ust swoich nie otwiera.

A ja kao gluh ne èujem i kao nijem koji ne otvora usta svojijeh.

14 I stałem się jako człowiek, który nic nie słyszy, i niema odporu w ustach swoich.

Ja sam kao èovjek koji ne èuje ili nema u ustima svojim pravdanja.

15 Albowiem na cię, Panie! oczekuję; ty za mię odpowiesz, Panie, Boże mój!

Jer tebe, Gospode, èekam, ti odgovaraj za mene, Gospode, Bože moj!

16 Bom rzekł: Niechaj się nie cieszą ze mnie; gdyby szwankowała noga moja, niechaj się hardzie nie podnoszą przeciwko mnie.

Jer rekoh: da mi se ne svete, i da se ne razmeæu nada mnom, kad se spotakne noga moja.

17 Bom ja upadku bliski, a boleść moja zawżdy jest przedemną.

Jer sam gotov pasti, i tuga je moja svagda sa mnom.

18 Owszem, nieprawość moję wyznaję, a frasuję się dla grzechu mojego.

Priznajem krivicu svoju, i tužim radi grijeha svojega.

19 Ale nieprzyjaciele moi weselą się, zmacniają się, i rozmnażają się ci, którzy mię nienawidzą bez przyczyny:

Neprijatelji moji žive, jaki su, i (sila) ih ima što me nenavide na pravdi.

20 A oddawając mi złem za dobre sprzeciwiają mi się, przeto, że naśladuję tego, co jest dobrego.

Koji mi vraæaju zlo za dobro, neprijatelji su mi zato što sam pristao za dobrim.

21 Nie opuszczajże mię, Panie, Boże mój! nie oddalajże się odemnie.

Nemoj me ostaviti, Gospode, Bože moj! nemoj se udaljiti od mene.

22 Pośpiesz na ratunek mój, Panie zbawienia mego!

Pohitaj u pomoæ meni, Gospode, spasitelju moj!