Psalmów 38

1 Psalm Dawidowy ku przypominaniu. Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.

Psalmus David, in recordationem sabbati. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.

2 Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.

Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.

3 Niemasz nic całego w ciele mojem dla rozgniewania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu mojego.

Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.

4 Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.

Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum: et sicut onus grave gravatae sunt super me.

5 Zjątrzyły się, i pogniły rany moje, dla głupstwa mojego.

Putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae, a facie insipientiae meae.

6 Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzień w żałobie chodzę.

Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.

7 Albowiem wnętrzności moje pełne są brzydkości, a nie masz nic całego w ciele mojem.

Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.

8 Zemdlałem, i startym jest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.

Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.

9 Panie! przed tobą jest wszystka żądość moja, a wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.

Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.

10 Serce moje skacze; opuściła mię siła moja, a jasności oczów moich nie masz przy mnie.

Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.

11 Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.

Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quaerebant animam meam.

12 I zastawili sidła ci, którzy szukają duszy mojej; a którzy mi szukają złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzień zmyślali.

Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.

13 Alem ja niby głuchy nie słyszał, a jako niemy, który ust swoich nie otwiera.

Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.

14 I stałem się jako człowiek, który nic nie słyszy, i niema odporu w ustach swoich.

Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.

15 Albowiem na cię, Panie! oczekuję; ty za mię odpowiesz, Panie, Boże mój!

Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.

16 Bom rzekł: Niechaj się nie cieszą ze mnie; gdyby szwankowała noga moja, niechaj się hardzie nie podnoszą przeciwko mnie.

Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.

17 Bom ja upadku bliski, a boleść moja zawżdy jest przedemną.

Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.

18 Owszem, nieprawość moję wyznaję, a frasuję się dla grzechu mojego.

Quoniam iniquitatem meam annunciabo: et cogitabo pro peccato meo.

19 Ale nieprzyjaciele moi weselą się, zmacniają się, i rozmnażają się ci, którzy mię nienawidzą bez przyczyny:

Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.

20 A oddawając mi złem za dobre sprzeciwiają mi się, przeto, że naśladuję tego, co jest dobrego.

Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.

21 Nie opuszczajże mię, Panie, Boże mój! nie oddalajże się odemnie.

Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.

22 Pośpiesz na ratunek mój, Panie zbawienia mego!

Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meae.