Psalmów 33

1 Weselcie się w Panu sprawiedliwi; bo szczerym przystoi chwalić Pana.

Weselcie się w PANU, sprawiedliwi, [bo] prawym przystoi chwała.

2 Wysławiajcie Pana na harfie, na lutni, na instrumencie o dziesięciu stronach, śpiewajcie mu.

Wysławiajcie PANA na harfie, śpiewajcie mu przy cytrze [i] z instrumentem o dziesięciu strunach.

3 Śpiewajcież mu piosnkę nową; dobrze mu i głośno grajcie.

Śpiewajcie mu nową pieśń, pięknie i głośno mu grajcie.

4 Albowiem szczere jest słowo Pańskie, i wszystkie sprawy jego wierne.

Słowo PANA bowiem [jest] prawe i wszystkie jego dzieła [są dokonane w] wierności.

5 Miłuje sąd i sprawiedliwość; pełna jest ziemia miłosierdzia Pańskiego.

On miłuje sprawiedliwość i sąd, pełna jest ziemia miłosierdzia PANA.

6 Słowem Pańskiem są niebiosa uczynione, a Duchem ust jego wszystko wojsko ich.

Słowem PANA zostały uczynione niebiosa i tchnieniem jego ust wszystkie ich zastępy.

7 Który zgromadził jako na kupę wody morskie, i złożył do skarbu przepaści.

On gromadzi wody morskie jak na stos i w skarbcach zbiera głębiny.

8 Niech się boi Pana wszystka ziemia; niech się go lękają wszyscy obywatele okręgu ziemi.

Niech cała ziemia boi się PANA, niech się go lękają wszyscy mieszkańcy świata.

9 Albowiem on rzekł, i stało się; on rozkazał, a stanęło.

On bowiem przemówił i stało się; on rozkazał i powstało.

10 Pan rozprasza rady narodów, a wniwecz obraca zamysły ludzkie;

PAN udaremnia zamiary narodów, niweczy zamysły ludów.

11 Ale rada Pańska trwa na wieki, a myśli serca jego od narodu do narodu.

Zamiar PANA trwa na wieki, myśli jego serca z pokolenia na pokolenie.

12 Błogosławiony naród, którego Pan jest Bogiem jego; lud, który sobie obrał za dziedzictwo.

Błogosławiony naród, którego Bogiem jest PAN; lud, który on wybrał sobie na dziedzictwo.

13 Pan patrzy z nieba, i widzi wszystkich synów ludzkich.

PAN patrzy z nieba, widzi wszystkich synów ludzkich.

14 Z miejsca mieszkania swego spogląda na wszystkich obywateli ziemi.

Z miejsca, w którym przebywa, spogląda na wszystkich mieszkańców ziemi.

15 Który stworzył serce każdego z nich, upatruje wszystkie sprawy ich.

Ukształtował serce każdego z nich, przygląda się wszystkim ich czynom.

16 Nie bywa król wybawiony przez wielkość wojska, ani mocarz nie ujdzie przez wielką moc swoję.

Nie wybawi króla liczne wojsko [ani] nie ocali wojownika wielka siła.

17 Omylnyć jest koń ku wybawieniu, a nie wyrywa wielkością mocy swojej.

Koń jest zwodniczy w wybawieniu, nie ocali swą wielką siłą.

18 Oto oko Pańskie nad tymi, którzy się go boją, nad tymi, którzy ufają w miłosierdziu jego;

Oto oko PANA nad tymi, którzy się go boją, nad tymi, którzy ufają jego miłosierdziu;

19 Aby wyrwał od śmierci duszę ich, a pożywił ich w głodzie.

Aby ocalić od śmierci ich duszę i żywić ich w czasie głodu.

20 Dusza nasza oczekuje Pana; on ratunek nasz i tarcza nasza.

Nasza dusza oczekuje PANA, on [jest] naszą pomocą i tarczą.

21 W nim zaprawdę rozweseli się serce nasze; bo w imieniu jego świętem ufamy.

W nim bowiem rozraduje się nasze serce, bo ufamy jego świętemu imieniu.

22 Niechże będzie miłosierdzie twoje, Panie! nad nami, jakośmy nadzieję w tobie mieli.

Niech będzie nad nami twoje miłosierdzie, PANIE, według pokładanej w tobie nadziei.