Psalmów 2

1 Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

Varför larma hedningarna och tänka folken fåfänglighet?

2 Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:

Jordens konungar resa sig upp, och furstarna rådslå med varandra, mot HERREN och hans smorde:

3 Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

"Låt oss slita sönder deras bojor och kasta deras band ifrån oss."

4 Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

Han som bor i himmelen ler, HERREN bespottar dem.

5 Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

Då talar han till dem i sin vrede, och i sin förgrymmelse förskräcker han dem:

6 Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

"Jag själv har insatt min konung på Sion, mitt heliga berg."

7 Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

Jag vill förtälja om vad beslutet är; HERREN sade till mig: "Du är min son, jag har i dag fött dig.

8 Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

Begär av mig, så skall jag giva dig hedningarna till arvedel och jordens ändar till egendom.

9 Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.

Du skall sönderslå dem med järnspira, såsom lerkärl skall du krossa dem."

10 Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

Så kommen nu till förstånd, I konungar; låten varna eder, I domare på jorden.

11 Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

Tjänen HERREN med fruktan, och fröjden eder med bävan.

12 Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

Hyllen sonen, så att han icke vredgas och I förgåns på eder väg; ty snart kunde hans vrede upptändas. Saliga äro alla de som taga sin tillflykt till honom.