Psalmów 147

1 Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.

alleluia Aggei et Zacchariae laudate Dominum quoniam bonum psalmus Deo nostro sit iucunda decoraque; laudatio

2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.

aedificans Hierusalem Dominus dispersiones Israhel congregabit

3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.

qui sanat contritos corde et alligat contritiones illorum

4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.

qui numerat multitudinem stellarum et omnibus eis nomina vocans

5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.

magnus Dominus noster et magna virtus eius et sapientiae eius non est numerus

6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.

suscipiens mansuetos Dominus humilians autem peccatores usque ad terram

7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;

praecinite Domino in confessione psallite Deo nostro in cithara

8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;

qui operit caelum nubibus et parat terrae pluviam qui producit in montibus faenum et herbam servituti hominum

9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.

et dat iumentis escam ipsorum et pullis corvorum invocantibus eum

10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.

non in fortitudine equi voluntatem habebit nec in tibiis viri beneplacitum erit ei

11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.

beneplacitum est Domino super timentes eum et in eis qui sperant super misericordia eius

12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.

alleluia lauda Hierusalem Dominum lauda Deum tuum Sion

13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.

quoniam confortavit seras portarum tuarum benedixit filiis tuis in te

14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.

qui posuit fines tuos pacem et adipe frumenti satiat te

15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.

qui emittit eloquium suum terrae velociter currit sermo eius

16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.

qui dat nivem sicut lanam nebulam sicut cinerem spargit

17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?

mittit cristallum suum sicut buccellas ante faciem frigoris eius quis sustinebit

18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.

emittet verbum suum et liquefaciet ea flabit spiritus eius et fluent aquae

19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.

qui adnuntiat verbum suum Iacob iustitias et iudicia sua Israhel

20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.

non fecit taliter omni nationi et iudicia sua non manifestavit eis