Psalmów 147

1 Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.

Preiset den HERRN! Denn schön ist’s, unserm Gott zu lobsingen, ja lieblich und wohlgeziemend ist Lobgesang.

2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.

Der HERR baut Jerusalem wieder auf, er sammelt Israels zerstreute Söhne;

3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.

er heilt, die zerbrochnen Herzens sind, und verbindet ihre Wunden;

4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.

er bestimmt den Sternen ihre Zahl und ruft sie alle mit Namen.

5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.

Groß ist unser Herr und allgewaltig, für seine Weisheit gibt’s kein Maß.

6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.

Der HERR hilft den Gebeugten auf, doch die Gottlosen stürzt er nieder zu Boden.

7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;

Stimmt für den HERRN ein Danklied an, spielt unserm Gott auf der Zither –

8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;

ihm, der den Himmel mit Wolken bedeckt und Regen schafft für die Erde, der Gras auf den Bergen sprießen läßt,

9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.

der den Tieren ihr Futter gibt, den jungen Raben, die zu ihm schreien!

10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.

Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, nicht Gefallen an den Schenkeln des Mannes;

11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.

Gefallen hat der HERR an denen, die ihn fürchten, an denen, die auf seine Gnade harren.

12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.

Preise den HERRN, Jerusalem, lobsinge, Zion, deinem Gott!

13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.

Denn er hat die Riegel deiner Tore stark gemacht, gesegnet deine Kinder in deiner Mitte;

14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.

er schafft deinen Grenzen Sicherheit, sättigt dich mit dem Mark des Weizens.

15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.

Er läßt sein Machtwort nieder zur Erde gehn: gar eilig läuft sein Gebot dahin;

16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.

er sendet Schnee wie Wollflocken und streut den Reif wie Asche aus;

17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?

er wirft seinen Hagel wie Brocken herab: wer kann bestehn vor seiner Kälte?

18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.

Doch läßt er sein Gebot ergehn, so macht er sie schmelzen; läßt er wehn seinen Tauwind, so rieseln die Wasser.

19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.

Er hat Jakob sein Wort verkündet, Israel sein Gesetz und seine Rechte.

20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.

Mit keinem (anderen) Volk ist so er verfahren, drum kennen sie seine Rechte nicht. Halleluja!