Psalmów 147
1 Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
Angraeng to saphaw oh; aicae Sithaw khaeah saphawhaih laasak hae hoih; anih saphawhaih loe hoih, anghoe han oh.
2 Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
Angraeng mah Jerusalem to sak moe, anghmaa Israel caanawk to tacuu let.
3 Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
Poek amro kaminawk to ngantuisak moe, nihcae ih ahmaa to a zaeng pae.
4 Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
Cakaehnawk to a kroek moe, ahmin hoiah kawk boih.
5 Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
Angraeng loe lensawk, thacak parai; anih ih panoekhaih loe boeng thai ai.
6 Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
Kami tlim ah khosah kaminawk loe Angraeng mah tapom tahang; kasae kaminawk loe long ah a vah.
7 Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
Kawnhaih lok thuihaih hoiah Angraeng khaeah laa to sah oh; katoeng kruekhaih hoiah aicae ih Sithaw khaeah saphawhaih laa to sah oh,
8 Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
Anih mah ni van to tamai hoiah khuk; long ah kho angzosak moe, maenawk nuiah phroh to amprawksak.
9 Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
Taw ih moinawk hoi kahang thaih pangaah caanawk to buh a paek.
10 Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
Anih loe hrang thacakhaih to oep ai moe, kami ih khoknawk nuiah doeh anghoehaih tawn ni.
11 Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
Angraeng loe anih zithaih tawn kami hoi a palungnathaih oep kaminawk nuiah ni anghoe.
12 Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
Aw Jerusalem, Angraeng to pakoeh ah; Aw Zion, na Sithaw to pakoeh ah.
13 Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
Anih mah na khongkha takraenghaih thing to thacaksak moe, nangmah thungah na caanawk tahamhoihaih to ang paek.
14 On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
Na prae angzithaih ramri ah angdaehhaih to a sak moe, nang to caak kahoih koek buh hoiah zok amhahsak.
15 On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
A lokpaekhaih to long nuiah patoeh naah, a lok loe karangah cawnh.
16 On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
Anih mah long ah dantui to tuumui baktiah kraksak moe, dantui kamkhawk doeh maiphu baktiah a haeh.
17 Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
Qaetui to thlung caret baktiah a haeh; a haeh ih kamding qaetui thungah mi maw angdoe thai tih?
18 Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
A lok to patoeh moe, tui amkawsak; takhi a songsak pongah, tui to longh.
19 Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
A lok to Jakob khaeah patoeh moe, anih mah patuk ih loknawk hoi anih ih lokcaekhaihnawk to Israel khaeah amtuengsak.
20 Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
Prae kalah kaminawk hanah loe to tiah sah pae ai; toe a lokcaekhaihnawk to nihcae mah panoek o ai. Angraeng to saphaw oh.
