Psalmów 140

1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Wyrwij mię, Panie! od człowieka złego, od męża okrutnego strzeż mię;

Au chef des chantres. Psaume de David. Éternel, délivre-moi des hommes méchants! Préserve-moi des hommes violents,

2 Którzy myślą złe rzeczy w sercu, a na każdy dzień zbierają się na wojnę.

Qui méditent de mauvais desseins dans leur cœur, Et sont toujours prêts à faire la guerre!

3 Zaostrzają język swój, jako wąż; jad żmij pod wargami ich. (Sela)

Ils aiguisent leur langue comme un serpent, Ils ont sous leurs lèvres un venin d’aspic. (Pause)

4 Zachowaj mię, Panie! od rąk bezbożnika; od męża okrutnego strzeż mię, którzy myślili podwrócić nogi moje.

Éternel, garantis-moi des mains du méchant! Préserve-moi des hommes violents, Qui méditent de me faire tomber!

5 Hardzi na mię zastawili sidło, i powrozy; rozciągnęli sieci przy ścieszce, a sidła swe zastawili na mię. (Sela)

Des orgueilleux me tendent un piège et des filets, Ils placent des rets le long du chemin, Ils me dressent des embûches. (Pause)

6 Rzekłem Panu: Tyś jest Bóg mój! wysłuchajże, Panie! głos modlitw moich.

Je dis à l’Éternel: Tu es mon Dieu! Éternel, prête l’oreille à la voix de mes supplications!

7 O Panie, Panie mocy zbawienia mego, który przykrywasz głowę moję w dzień bitwy!

Éternel, Seigneur, force de mon salut! Tu couvres ma tête au jour du combat.

8 Nie dawaj, Panie! bezbożnemu czego żąda; ani myśli jego złej góry nie dawaj, żeby się nie podniósł. (Sela)

Éternel, n’accomplis pas les désirs du méchant, Ne laisse pas réussir ses projets, de peur qu’il ne s’en glorifie! (Pause)

9 A wodza tych, którzy mię obstąpili, nieprawość warg ich niech ich okryje.

Que sur la tête de ceux qui m’environnent Retombe l’iniquité de leurs lèvres!

10 Niech na nich spadną węgle rozpalone; do ognia niech wrzuceni będą, i do dołów głębokich, skądby nie powstali.

Que des charbons ardents soient jetés sur eux! Qu’il les précipite dans le feu, Dans des abîmes, d’où ils ne se relèvent plus!

11 Potwarca nie będzie utwierdzony na ziemi, a mąż okrutny złością ułowiony będąc upadnie.

L’homme dont la langue est fausse ne s’affermit pas sur la terre; Et l’homme violent, le malheur l’entraîne à sa perte.

12 Wiem, że Pan uczyni sąd utrapionemu, i pomstę nędznych.

Je sais que l’Éternel fait droit au misérable, Justice aux indigents.

13 A tak sprawiedliwi będą wysławiać imię twoje, a szczerzy będą mieszkać przed obliczem twojem.

Oui, les justes célébreront ton nom, Les hommes droits habiteront devant ta face.