Psalmów 14

1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze.

Disse o néscio no seu coração: Não há Deus. Teem-se corrompido, fazem-se abomináveis em suas obras, não há ninguém que faça o bem.

2 Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.

O Senhor olhou desde os céus para os filhos dos homens, para ver se havia algum que tivesse entendimento e buscasse a Deus.

3 Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego.

Desviaram-se todos e juntamente se fizeram imundos: não há quem faça o bem, não há sequer um

4 Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają.

Não terão conhecimento os que obram a iniquidade? os quais comem o meu povo, como se comessem pão, e não invocam ao Senhor.

5 Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.

Ali se acharam em grande pavor, porque Deus está na geração dos justos.

6 Hańbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego.

Vós envergonhais o conselho dos pobres, porquanto o Senhor é o seu refúgio.

7 Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli.

Oh, se de Sião tivera já vindo a redenção de Israel! quando o Senhor fizer voltar os cativos do seu povo, se regozijará Jacob e se alegrará Israel.