Psalmów 14

1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze.

Au maître-chantre. — De David. L'insensé a dit en son coeur: «Il n'y a pas de Dieu!» Les hommes se sont corrompus: leur conduite est abominable; Il n'y a personne qui fasse le bien.

2 Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.

Des cieux l'Éternel abaisse son regard sur les fils des hommes, Pour voir s'il y a quelque homme intelligent, Et qui cherche Dieu.

3 Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego.

Ils se sont tous détournés, ils se sont pervertis tous ensemble; Il n'y en a pas qui fasse le bien, Non, pas même un seul!

4 Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają.

Sont-ils donc sans intelligence, tous ces ouvriers d'iniquité? Ils dévorent mon peuple comme on mange du pain; Ils n'invoquent point l'Éternel.

5 Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.

Ils seront saisis d'une terreur soudaine; Car Dieu est au milieu de la race juste.

6 Hańbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego.

Vous voudriez faire échouer les desseins du malheureux; Mais l'Éternel est son refuge!

7 Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli.

Oh! Qui apportera de Sion la délivrance d'Israël? Quand l'Éternel ramènera les captifs de son peuple, Jacob sera dans l'allégresse, Israël sera dans la joie!