Psalmów 14

1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze.

For the Leader. A Psalm of David. The fool hath said in his heart: 'There is no God'; they have dealt corruptly, they have done abominably; there is none that doeth good.

2 Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.

The LORD looked forth from heaven upon the children of men, to see if there were any man of understanding, that did seek after God.

3 Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego.

They are all corrupt, they are together become impure; there is none that doeth good, no, not one.

4 Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają.

'Shall not all the workers of iniquity know it, who eat up My people as they eat bread, and call not upon the LORD?'

5 Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.

There are they in great fear; for God is with the righteous generation.

6 Hańbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego.

Ye would put to shame the counsel of the poor, but the LORD is his refuge.

7 Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli.

Oh that the salvation of Israel were come out of Zion! When the LORD turneth the captivity of His people, let Jacob rejoice, let Israel be glad.