Psalmów 132

1 Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.

Canticum graduum. Memento Domine David, et omnis mansuetudinis eius:

2 Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:

Sicut iuravit Domino, votum vovit Deo Iacob:

3 Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;

Si introiero in tabernaculum domus meae, si ascendero in lectum strati mei:

4 I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,

Si dedero somnum oculis meis, et palpebris meis dormitationem:

5 Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.

Et requiem temporibus meis: donec inveniam locum Domino, tabernaculum Deo Iacob.

6 Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.

Ecce audivimus eam in Ephrata: invenimus eam in campis silvae.

7 Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.

Introibimus in tabernaculum eius: adorabimus in loco, ubi steterunt pedes eius.

8 Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.

Surge Domine in requiem tuam, tu et arca sanctificationis tuae.

9 Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.

Sacerdotes tui induantur iustitiam: et sancti tui exultent.

10 Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.

Propter David servum tuum, non avertas faciem Christi tui.

11 Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.

Iuravit Dominus David veritatem, et non frustrabitur eum: de fructu ventris tui ponam super sedem tuam.

12 Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej

Si custodierint filii tui testamentum meum, et testimonia mea haec, quae docebo eos: Et filii eorum usque in saeculum, sedebunt super sedem tuam.

13 Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:

Quoniam elegit Dominus Sion: elegit eam in habitationem sibi.

14 Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.

Haec requies mea in saeculum saeculi: hic habitabo quoniam elegi eam.

15 Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.

Viduam eius benedicens benedicam: pauperes eius saturabo panibus.

16 Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.

Sacerdotes eius induam salutari: et sancti eius exultatione exultabunt.

17 Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.

Illuc producam cornu David, paravi lucernam Christo meo.

18 Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.

Inimicos eius induam confusione: super ipsum autem efflorebit sanctificatio mea.