Psalmów 129

1 Pieśń stopni. Bardzoć mię utrapili zaraz od młodości mojej, powiedz teraz Izraelu.

Pieśń stopni. Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, niech powie teraz Izrael;

2 Bardzoć mię utrapili od młodości mojej, wszakże mię nie przemogli.

Bardzo mnie uciskali od mojej młodości, lecz mnie nie przemogli.

3 Po grzbiecie moim orali oracze, i długie przeganiali brózdy swoje.

Zorali mój grzbiet oracze i długie bruzdy porobili.

4 Ale Pan sprawiedliwy poprzecinał powrozy niezbożników.

[Ale] PAN jest sprawiedliwy; poprzecinał powrozy niegodziwych.

5 Zawstydzeni i nazad obróceni będą wszyscy, którzy Syon mają w nienawiści.

Niech się zawstydzą i cofną wszyscy, którzy nienawidzą Syjonu.

6 Będą jako trawa na dachu, która pierwej, niż odrośnie, usycha.

Będą jak trawa na dachu, która usycha, zanim zakwitnie;

7 Z której żeńca nie może garści swej napełnić; ani naręcza swego ten, który wiąże snopy.

Którą żniwiarz nie napełni swej garści ani swego naręcza ten, który wiąże snopy.

8 I mimo idący nie rzeką: Błogosławieństwo Pańskie niech będzie z wami; albo: Błogosławimy wam w imieniu Pańskiem.

I nie powiedzą przechodnie: Niech będzie z wami błogosławieństwo PANA [albo]: Błogosławimy wam w imię PANA.